Οι Φιλελεύθεροι Φοιτητές είναι εδώ!!

Μέσα σε κλίμα συγκρούσεων που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες στα Πανεπιστήμια, μεταξύ φοιτητών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της ΔΑΠ, έγινε χθες (29 Νοεμβρίου) στην Θεσσαλονίκη και η πρώτη συνάντηση των Φιλελεύθερων φοιτητών.

Όσοι βρέθηκαν στην εκδήλωση, μπόρεσαν να παρακολουθήσουν σπουδαίες διαλέξεις- ομιλίες διακεκριμένων καθηγητών πάνω στα θέματα μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Οι Φιλελεύθεροι φοιτητές έδειξαν, ότι έχουν να προσφέρουν πολλά με τις ιδέες τους, -χωρίς κομματικούς φανατισμούς- βλέποντας την ουσία των πραγμάτων.

Τέλος, πρέπει να δοθούν επίσης πολλά συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλλαν στην οργάνωση της εκδήλωσης

Διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας τώρα!!

Το Νεοελληνικό κράτος από την σύσταση του αποδείχτηκε γνήσιος κληρονόμος (μάλλον μοναδικός) του Βυζαντίου. Οι ίντριγκες και τα ρουσφέτια ήταν το χαρακτηριστικό τότε και είναι και σήμερα. Η Ελλάδα εδώ και μερικούς μήνες βασανίζεται και ταλαιπωρείται από το σκάνδαλο με τους μοναχούς της Μονής Βατοπεδίου.

Σημεία και τέρατα μας έχουν αποκαλυφτεί και όλα αυτά είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Την ίδια στιγμή που ο Εφραίμ, η Rassadel και τα πνευματικά τους τέκνα συναλλάσσονται με εκατομμύρια, χιλιάδες πολίτες βρίσκονται στα πρόθυρα οικονομικής εξαθλίωσης και αντιμέτωποι ηης φοροεισπρακτικής πολιτικής.

Όμως όλα αυτά δεν πρέπει να τα εκλαμβάνουμε ως ένα απλό σκάνδαλο, αλλά ως ευκαιρία. Ευκαιρία ώστε να γίνει η αναγέννηση του κράτους και ο διαχωρισμός του από τα πλοκάμια των κληρικών. Γιατί επιτέλους μας αποκαλύπτεται ο πραγματικός ρόλος της Εκκλησίας και για πρώτη φορά μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε με τέτοια μεγέθη για το τι συμβαίνει πίσω από το βιτρίνα, όπου είναι απαγορευμένο να κοιτάζουν οι κοινοί «θνητοί».

Όλα αυτά που συμβαίνουν δεν εκπλήσσουν κάποιον που γνωρίζει ελάχιστα πράγματα από την ιστορία. Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν αιώνες, (τώρα είναι που έρχονται τόσο ξεκάθαρα στο φως της δημοσιότητας) κάτι που αποδεικνύεται και από τα διάφορα «χρυσόβουλα» συμβόλαια. Η Εκκλησία αιώνες τώρα έκανε ανενόχλητη διάφορες οικονομικές συναλλαγές με το κράτος και με τους εκάστοτε ηγεμόνες. Όμως πρώτη φορά γίνεται τόσο ξεκάθαρο και αντιληπτό από τους πιο απλούς πολίτες, ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της ύπαρξης της Εκκλησίας. Για πρώτη φορά βλέπουμε ότι ο σκοπός της είναι ο εξουσιαστικός και οικονομικός έλεγχος της χώρας, του κράτους, των πολιτών.

Δεν κάνω επίθεση στην Θρησκεία, ούτε στους ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά για τον άρτο τον επιούσιο (πνευματικό και υλικό) και σε αυτούς που μάχονται με τα ελαττώματα (τα πάθη) τους μέσα από την πίστη και την γνώση.

Δυστυχώς η διδασκαλία του Χριστού είναι απλά το κάλυμμα και δεν εφαρμόζεται από τους ανώτερους κληρικούς, παρά από ελάχιστους πιστούς. Ο Χριστός και οι Απόστολοι, ουδέποτε μιλήσανε για συσσώρευση πλούτου. Έκαναν μάλιστα το αντίθετο. Ουδέποτε έχουμε δει κάποιο άγιο παχύσαρκο, ή όσιο να απειλεί ότι θα «φυτέψει» κάποιον…!!! Ουδέποτε είδαμε κάποιο μάρτυρα να πουλάει οικόπεδα…

Έφτασε η ώρα να γίνει ο πολυσυζητημένος διαχωρισμός του Κράτους από την Εκκλησία ή καλύτερα της Εκκλησίας από το Κράτος.

Η Εκκλησία της Ελλάδος και οι διάφορες Μονές, θα πρέπει να έχουν την οικονομική τους αυτονομία και να εφαρμόζουν τους νόμους. Θα μπορούν να αγοράζουν και να πουλούν, είτε αυτό λέγεται κρασί, μέλι ή γη. Πάντα όμως με νόμιμα μέσα. Θα πρέπει και η Εκκλησία να καταβάλει και το αντίστοιχο φόρο, όπως είναι υποχρεωμένος να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος πολίτης αυτής της χώρας.

Ο Εφραίμ και η παρέα του αποδείχτηκαν αξιοθρήνητοι. Αποδείχτηκαν ότι δεν είναι και τόσο καλοί έμποροι όσο αρχικά νόμιζαν και όσο ήταν οι προκάτοχοι τους, που αιώνες στράγγιζαν το κράτος και τους πιστούς.
Αποδείχτηκε πως αντί για αγάπη και πίστη είναι γεμάτοι φιλαργυρία, απληστία και αλαζονεία.

Η τσιπούρα των 2 Ευρώ και οι νέες αλυσίδες τροφίμων

Ως γνωστών την περασμένη Πέμπτη, άνοιξε τις πύλες της στην Ελλάδα η γνωστή Γερμανική αλυσίδα τροφίμων. Η πολυαναμενόμενη είσοδος του γίγαντα των «Hard Discount» στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από πολλές τυμπανοκρουσίες, προσδοκίες (της ίδιας αλυσίδας, που σχεδιάζει 400 καταστήματα εντός 5ετίας). Και όπως ήταν αναμενόμενο υπήρχε δυνατή –επιθετική- διαφημιστική καμπάνια. Καθώς τυχαίνει να εργάζομαι στο χώρο των τροφίμων, φρόντισα να περάσω -ως αντιπρόσωπος συνεργαζόμενης εταιρίας- από τα εγκαίνια της αλυσίδας.
Το τι αντίκρισα δεν περιγράφεται… Ένας κόσμος όλος να τρέχει από δω και από κει, να ψάχνει, να φωνάζει, να σπρώχνεται με μανία, να παλεύει για ένα κέρασμα, λες και βρισκόμαστε στην κατοχή και δεν έχουμε να φάμε, λες και βρισκόμαστε στο Πακιστάν ή στην Αφρική και δεν έχουμε δει σούπερ Μάρκετ… λες και δεν έχουμε ξανα ορεκτικά (κεράσματα).

Απόρησα και είπα ότι τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας και ότι έχουμε καταναλωτική συμπεριφορά κοπαδιού. Τρέχουμε να προλάβουμε τι;; Αυτά που υπάρχουν ήδη σε αφθονία στην αγορά (αλλά απλά με άλλη ετικέτα);;

Σήμερα ήρθε το δεύτερο σοκ. Αυτή την φορά στο προγραμματισμένο μου πέρασμα μου από Γάλλο-Ελληνική αλυσίδα. Ήταν η μάχη της τσιπούρας και του λαδιού…
Η συγκεκριμένη αλυσίδα είχε προσφορά την τσιπούρα και το λάδι μόλις με δύο ευρώ.

Δεν κάνω διαφήμιση στα προϊόντα της εταιρίας, αλλά στέκομαι στο γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να περιμένουν μια και δύο ώρες για να πάρουν λίγες τσιπούρες...
Η διεύθυνση του καταστήματος είχε αποφασίσει να πουλάει κάθε ώρα 35 κιλά τσιπούρας . Τα λόγια είναι λίγα να περιγράψουν το τι γινότανε όταν έφτανε ώρα να βγει η τσιπούρα στο ράφι… Σφαγή!! Μάχη. Πραγματικά δεν γνωρίζω την οικονομική κατάσταση των συμμετεχόντων στην «μάχη της τσιπούρας», αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι ο κόσμος έπαιρνε σακούλες ολόκληρες γεμάτες ψάρια..

Δεν μπορώ να το καταλάβω, -εξαιρούνται άτομα πολύτεκνων οικογενειών- τι θα τα κάνουν τόσα ψάρια, αφού δεν κρατάνε; Μήπως είναι η απληστία; Μήπως είναι η ικανοποίηση της αίσθησης του κέρδους; Ή τι άλλο να πω…

Τέλος, επισημάνω για άλλη μια φορά, ότι δεν κατηγορώ τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να τα βγάζει πέρα μια μάνα. Απλά καυτηριάζω την εικόνα της μαζικής συμπεριφοράς, που θα ταίριαζε μάλλον περισσότερο στην εποχή της κατοχής, παρά σε ένα πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος.

Η σύγκρουση των γιγάντων άρχησε και επί Ελληνικού εδάφους

Περιφερειακή οδός της Θεσσαλονίκης και η ανεξέλεγκτη αφισορύπανση

Την προηγούμενη Τετάρτη πέρασα από την Περιφερειακή Οδό τρεις φορές!! Ευτυχώς για καλή μου τύχη, δεν είχε εκείνη την ημέρα κανένα μποτιλιάρισμα. Τα μποτιλιαρίσματα στην συγκεκριμένη οδό είναι ένας πραγματικός εφιάλτης των Θεσσαλονικέων.

Τόσες φορές που περνούσα εκείνη την ημέρα, σκέφτηκα ότι είχα δει εκατοντάδες αφίσες από διάφορα κέντρα διασκεδάσεων, μέχρι θέατρα και κοινωνικές εκδηλώσεις. Είχα πλήρη ενημέρωση για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας.

Θυμήθηκα, ότι το είχα ακούσει κάποτε από το Ράδιο Θεσσαλονίκη και τον Στέφανο Διαμαντόπουλο. Όμως εκείνη την ημέρα συνειδητοποίησα ότι οι διαστάσεις που έχει πάρει η συγκεκριμένη αφισοκόλληση (αφισορύπανση) είναι ανεξέλεγκτες και έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής.

Πραγματικά είδα ότι ο καθένας βάζει τις αφίσες του στην κυριολεξία όπου γουστάρει.

Ορισμένες κολόνες μάλιστα είχαν και δύο αφίσες! Οι αφισοκολλητές δουλεύουν ασταμάτητα μέρα- νύχτα, πίσω από τα δημοτικά συνεργεία που αφαιρούν της προηγούμενες. Η οικονομία κινείται, υπάρχει δουλειά για όλους. Για τα συνεργεία καθαρισμού αφενός και για τις διαφημιστικές εταιρίες και τα κέντρα διασκέδασης αφετέρου. Και οι δύο προσφέρουν καθημερινά νέες θέσεις εργασίας στους καθαριστές και στους αφισοκολλητές.

Και αφού την συγκεκριμένη ημέρα την Περιφερειακή την πέρασα μία, την πέρασα δύο, σκέφτηκα να μετρήσω από περιέργεια πόσες είναι οι αφίσες. Και επειδή είχα σχολάσει (το τονίζω για να μην κατηγορηθώ ως αργόσχολος) και δεν πιεζόμουν από πουθενά, μέτρησα (σε μία κατεύθυνση μόνο!!!) τις παράνομες αφίσες υπάρχουν στη διαδρομή των 20 χιλιομέτρων της Περιφερειακής Οδού, από το Νοσοκομείο του Αγίου Παύλου, μέχρι το Καλοχώρι.

357!!! Μάλιστα 375 αφίσες μέτρησα την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου.

Και απορώ αν υπάρχει κανείς που να τα ελέγχει;;
Kύριε Παπαγεωργόπουλε και κύριε Ψωμιάδη… Τι έχετε να μας πείτε για την κατάσταση της Περιφερειακής;;

Θα σφυρίξει ο Κολίνα το ντέρμπι;;;

Χρόνια τώρα ταλανίζεται το Ελληνικό ποδόσφαιρο και μαζί και όλες οι εκπομπές και εφημερίδες απ’την διαμάχη που σχετίζεται με την διαιτησία.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια οξύνεται πολύ η ένταση και μαζί και η αμφισβήτηση των αποφάσεων των διαιτητών.
Η υπόθεση έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικού διχασμού, ενίοτε χαλαρές, ενίοτε σοβαρές.
Π.χ. από την μία βλέπουμε φανατικούς χουλιγκανς και το ξύλο που πέφτει μέχρι θανάτου (θυμάστε τον θάνατο του οπαδού του Παναθηναικού;;) ή στο χαλαρό, όπως: πες μου τι ομάδα είσαι; αν δεν είσαι η ομάδα μου, δεν σε συμπαθώ ή το αντίθετο, σε συμπαθώ επειδή είσαι ομάδα ίδια με μένα.., κλπ, κλπ,.

Την επομένη της κάθε αγωνιστικής έχει Δόξα τω Θεό «ψωμί» για όλους...
Οι τηλεοπτικές εκπομπές, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, όλοι έχουν να πόυνε κάτι.
Αυτό μπορεί να βοηθάει -εν μέρη- το άθλημα, αλλά ίσως περισσότερο βοηθάει την πολιτεία για τον αποπροσανατολισμό των πολιτών από πραγματικά προβλήματα και σκάνδαλα. (Άρτος και θέαμα)

Δεν θυμάμαι να υπάρχει ούτε μια αγωνιστική, που μετά να μην υπάρχει έντονη συζήτηση για τα σφυρίγματα των διαιτητών. Οι ομάδες, οι εκπρόσωποι και οι πρωταγωνιστές βγαίνουν στο «γυαλί» και διαμαρτύρονται για τις διαιτησίες.
Ορισμένοι φτάνουν σε ακραίους χαρακτηρισμούς όπως, παράγκα, συντεχνίες κ.ο.κ.

Πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν παραβάσεις που δεν τιμωρούνται και σε άλλες περιπτώσεις πάλι υπάρχει τιμωρία χωρίς να υπάρχει παράβαση.
Ο καθένας εξ ημών που ασχολείται με το ποδόσφαιρο, μπορεί να αριθμήσει δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις, χωρίς να χρειαστεί και πολύ χρόνο για να το σκεφτεί.

Όταν το 1995 (μετά την προσφυγή του Jean- Marc Bosman στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο), η UEFA και η FIFA επέτρεψε την ελεύθερη χωρίς περιορισμό μετακίνηση κοινωτικών ποδοσφαιριστών, τότε δυστυχώς δεν είχαν προβλέψει (συμπεριλάβει) στον σχετικό νόμο και τους διαιτητές.

Σήμερα, αν μπορούσε η ΕΠΟ και η κάθε «ΕΠΟ» της κάθε χώρας να προσλαμβάνει βάση της απόφασης του "Bosman" επαγγελματίες διαιτητές, ίσως και να ήταν το επίπεδο τουλάχιστον του ελληνικού ποδοσφαίρου διαφορετικό.

Τι εμποδίζει λοιπόν την UEFA και την FIFA να συμπεριλάβει και τους διαιτητές στην σχετική ρύθμιση (Νόμο);

Μήπως τελικά θα είναι έτσι καλύτερα; Μήπως αν σφυρίζει ο Βέλγος ή Ολλανδός διαιτητής κάποια από τα ντέρμπι, θα είναι λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένος και κατ’επέκταση κα ευάλωτος για τις αποφάσεις του;

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ζητήσει η ΕΠΟ και μεταγραφές μερικών καλών ξένων διαιτητών.
Να ανεβεί το επίπεδο και να αυξηθεί ο ανταγωνισμός. Ο ανταγωνισμός θα κάνει καλό και στους κόλπους της διαιτησίας. Οι Έλληνες διαιτητές θα προσπαθούν να είναι περισσότερο αντικειμενικοί, καθώς θα τίθεται η απειλή του ανταγωνισμού και κατ' επέκταση και της απώλειας θέσης.

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις π.χ. τον Κολίνα να σφυρίζει ένα ντέρμπι Ολυμπιακού με Παναθηναϊκό ή ΑΡΗ- ΠΑΟΚ.

Θα υπήρξει κανείς που να τον αμφισβητήσει; Ή θα παίξουμε επιτέλους μπάλα.

Θα ψήφιζε ο έλληνας τον Σχορτσανίτη για Πρωθυπουργό;

Η νίκη του Barrack Obama στις αμερικάνικες εκλογές έκανε χιλιάδες αμερικανούς πολίτες να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίζουν. Έτσι τουλάχιστον αρχικά με πληροφόρησε ο φίλος μου, ο Σωτήρης. Μαζί με τους αμερικανούς και τους αφροαμερικανούς των ΗΠΑ, είδαμε να πανηγυρίζουν και πολίτες σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως π.χ. στην Αγγλία, αλλά ακόμη και στην Γαλλία! Στην Ελλάδα είδαμε να πανηγυρίζουν κυρίως κενυάτες μετανάστες λόγο ίδιας καταγωγής με τον Obama
Επίσης αν η Ελλάδα συμμετείχε στις αμερικάνικες εκλογές θα έβγαζε τον Obama δαγκωτό.
Μάλλιστα σε ορισμένες δημοσκοπήσεις στην χώρα μας, η διαφορά άγγιζε έως 95% υπέρ του αφροαμερικανού!!

Ο Barrack Obama είναι λοιπόν ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Δεν προέρχεται από κάποιο αμερικάνικο πολιτικό τζάκι, όπως των Kennedy ή των Bush...
Ο πατέρας του ήταν ένας απλός μετανάστης από την Κένυα.

Το «κακό» αμερικάνικο καπιταλιστικό σύστημα, που τόσο κατηγορούμε -στην δημοκρατική και ελεύθερη Ελλάδα-, του «επέτρεψε» να εκλεγεί Πρόεδρος.

Το ίδιο «κακό» πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, είχε δεχτεί και έναν άλλον γιο μετανάστη να διεκδικήσει το ίδιο χρίσμα του Πρόεδρου το 1988. Τότε ήταν ο ελληνικής καταγωγής Μαικλ (Μιχάλης) Δουκάκης.

Τι γίνεται όμως στην χώρα μας.
Βλέπω λοιπόν και συγκρίνω το ελληνικό «προοδευτικό» πολιτικό σύστημα (περί συστήματος ομιλούμε και όχι περί δημοκρατίας) με αυτό της Αμερικής. Αφενός η μία εκλέγει αρχικά έναν άγνωστο υποψήφιο, -απέναντι σε μια δυνατή και πεισματάρα Hillary και στην συνέχεια κερδίζει κατά κράτος και τον John McCain.

Από την άλλη βλέπουμε στην χώρα μας να κυβερνάνε τα τελευταία 100, άντε 50 χρόνια, 3-4 πολιτικές οικογένειες. Οι έλληνες βουλευτές που είναι στην πλειοψηφία τους ή δικηγόροι ή δημοσιογράφοι είναι απλά υπάλληλοι των κομμάτων και συχνά των πολιτικών αρχηγών και όταν διαφοροποιούνται, τότε διαγράφονται!!!

Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να δεχτεί ο σημερινός έλληνας πολίτης – αυτός που πανηγυρίζει και χαίρεται για την νίκη του Obama, αυτός που στις δημοσκοπήσεις δήλωνε ότι θα ψήφιζε τον Obama, (αυτός που στην πράξη στηρίζει τις παραδοσιακές πολιτικές οικογένειες), να δεχτεί, να ψηφίσει και να εκλέξει στην Ελλάδα για Πρωθυπουργό, γιο ενός αφρικανού, πακιστανού ή αλβανού μετανάστη;

Με λύπη διαπιστώνω πως μάλλον όχι.
Διότι ως γνωστών στην Ελλάδα έχουμε σοβαρό θέμα συζήτησης, το αν πρέπει να φέρουν οι αριστούχοι -τέκνα μεταναστών- την ελληνική σημαία στις παρελάσεις. Που να ψηφίσουμε κιόλας.

Ή μήπως ήρθε η ώρα και στην Ελλάδα να παραδειγματιστούμε από την Αμερική και να σταματήσουμε να ψηφίζουμε ονόματα, αλλά ικανούς και μη διεφθαρμένους πολιτικούς;;