Αντώνης Σαμαράς ο παραβάτης

Πολλοί σοφοί άνθρωποι έχουν αναφέρει πως η ιστορία κάνει κύκλους και πως ξανά και ξανά επιστρέφει περίπου στο ίδιο σημείο από όπου ξεκίνησε. Για αυτό λένε μάθε ιστορία να δεις τι θα συμβεί στο μέλλον. Το βλέπουμε πολύ έντονα στη φύση με τις τέσσερις εποχές και την μέρα να γίνεται νύχτα και μετά ξανά μέρα.

Ο μακρόκοσμος είναι μια εικόνα το μεσοκόσμου και του μικροκόσμου που είναι ο καθένας από μας ξεχωριστά.
Η πολιτική και αυτή υποτάσσεται θέλει δε θέλει σε φυσικούς νόμους. Ορισμένοι πολιτικοί έχουν εμβαθύνει σε εσωτερικές μελέτες και έχουν κάποια θεωρητική γνώση των πραγμάτων. Άλλοι πάλι δεν έχουν ιδέα και νομίζουν πως είναι αυτοί που καθορίζουν το παρόν και το μέλλον.

Βλέποντας λοιπόν την εκλογική αναμέτρηση που πραγματοποιήθηκε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας εχθές, μπορεί κανείς να δει κάτι από την ιστορία. Η ιστορία μας διδάσκει να είμαστε πάντοτε σεμνοί και να μην προσδοκούμε πράγματα πέρα από της δυνάμεις μας, γιατί εκεί παίζουμε με την φωτιά.

Το Management είναι πολύ δύσκολο και υπεύθυνο επάγγελμα. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν πως το management δεν είναι εργασία αλλά τέχνη.
Όπως και αν το ονομάσουμε, ένα είναι σίγουρο πως το management χρειάζεται συνειδητότητα. Εδώ βλέπουμε πως ορισμένοι managers εταιριών καθορίζουν τις τύχες των εργαζομένων στο οποίο ηγούνται και το σε πόσο υπεύθυνη θέση είναι καθημερινά.
Δεν έχω σκοπό να κάνω εδώ διάλεξη περί ηγεσίας, όμως όταν κάποιος θέλει ή αισθάνεται έτοιμος να γίνει ηγέτης, τότε πρέπει πρώτα να περάσει από κάποιες εξετάσεις.

Η εποχή όπου ο ηγέτης ήταν ο καουμπόης του χωριού έχει με την εκλογή του Παπανδρέου και Σαμαρά γίνει και στην ελληνική πραγματικότητα παρελθόν.

Ο νέος πολιτικός πρέπει να μοιάζει μάλλον περισσότερο τον Λάο Τσε, παρά την John Wayne. Αυτό έδειξε και η κάλπη της 4 Οκτωβρίου και η χθεσινή κάλπη.
Το χαρακτηριστικό και των δύο νικητών είναι ίδιο. Πράος λόγος, χωρίς έπαρση και αλαζονεία.

Ο Έλληνας ψηφοφόρος και πολίτης δόξα τω Θεό χόρτασε από όλους αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους σωτήρες της Ελλάδας, τύπου Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη και του Κ. Καραμανλή τον Β’.

Έφτασε η ώρα της κάλπης

Επιτέλους έφτασε αυτή η ευλογημένη ώρα της Νέας Δημοκρατίας. Τόση φασαρία για το τίποτα, θα μπορούσε να πει κάποιος. Καθώς, όπως και να το κάνουμε, όποιος και αν γίνει την Κυριακή νέος αρχηγός της ΝΔ, σίγουρα δεν θα κάνει πράξη όλες τις υποσχέσεις του. Και δυστυχώς προβλέπω να συμβεί αυτό που γίνεται κάθε φορά και οι ψηφοφόροι θα μείνουν μόνο με υποσχέσεις και οι πολιτικοί με τα γνωστά τους ΨΕΜΑΤΑ. Είναι τραγικό να ακούς συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.

Από την άλλη, ευτυχώς που υπάρχει ο Θεός και το ΠΑΣΟΚ καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει (πληρώσει) την οικονομική κρίση, που στην Ελλάδα αυτό κατά κύριο λόγο αυτό δημιούργησε, ασκώντας στην δεκαετία του 90’ πολιτικές τύπου «Τσοβόλα δώσ’τα όλα».
Τώρα ήρθε η ώρα να μας δείξει το ΠΑΣΟΚ, πόσο «σοσιαλιστικό» είναι και πόσο «χαρβαρντιανό» είναι και πως θα λύσει, αυτό που συνδημιούργησε..
Ίδωμεν λοιπόν..

Άνανδρη επίθεση Γ. Τράγκα στον Θ. Σκυλακάκη

Ως γνωστών όλοι όσοι παρακολουθούν δελτία ειδήσεων γνωρίζουν πως ο Γιώργος Τράγκας είναι ένας από τους λίγους δημοσιογράφους λένε ανοιχτά ότι τους έρθει... Επίσης, είναι ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που δεν κρύβουν και δεν έκρυψαν ποτέ την πολιτική και κομματική τους ταυτότητα - προτίμηση, όπως και τις όποιες αντιπαλότητες.
Αυτό σε αντίθεση με τον ανιψιό -του όπως τον αποκαλεί στα ερτζιανά-, τον Ν. Χατζηνικολάου, τον κάνει πιο αγαπητό και πιο μισητό. Η κόντρα του με το «μητσοτακικό» είναι παλιά κολόνια και έχει γίνει πλέων κουραστική για όλους.

Ο Γιώργος Τράγκας μέσα από τον Real FM πέρασε μια περίοδο επίθεσης στον ΚΑΚ και τον αποκαλούσε μεταξύ άλλων και ως «Λουδοβίκο της Ραφήνας» ή «Ραφινάτο», ως «πολιτικό πτώμα» και πολλά άλλα… τώρα το τροπάριο άλλαξε και επιτίθεται καθημερινά στην Ντόρα Μπακογιάννη, με διάφορα αποσπάσματα χιτλερικών ασμάτων, τα οποία και αυτά έχουν γίνει βαρετά και κουραστικά.
Το αποκορύφωμα ήταν η σημερινή του επίθεση στον συνεργάτη και ευρωβουλευτή της Μπακογιάννη, τον Θόδωρο Σκυλακάκη, τον οποίο τον αποκάλεσε πολλές φορές ως von Σκυλακάκη.
Μπορεί η Ντόρα Μπακογιάννη λοιπόν να μην είναι από τους πολιτικούς στους οποίους εμπιστεύομαι και αυτό γιατί δεν με έχει πείσει πως έχει να προσφέρει κάτι σημαντικό στον τόπο και στην παράταξη, όμως ποτέ δεν θα συμφωνήσω με αυτού του τύπου άνανδρες επιθέσεις, οι οποίες δεν έχουν την δυνατότητα να αντιπαρατεθούν.
Ο Γιώργος Τράγκας πρέπει να παίξει πιο καθαρό παιχνίδι ή πρέπει να σκεφτεί και να σοβαρευτεί αν θέλει να μείνει στην σοβαρή δημοσιογραφία ή στην δημοσιογραφία που διδάσκει ο έτερον φίλος του ο Κακαουνάκης, της πλάκας. Γιατί κανένας, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Σαμαράς δεν έχουν ανάγκη αυτού του ελεεινού τύπου δημοσιογραφία.

Dora όπως η Hillary και ο Σαμαράς όπως Obama

Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να υποβαθμίσουν την χθεσινή προσχώρηση του Αβραμόπουλου στο στρατόπεδο του Σαμαρά, είναι προφανές πως τα πράγματα αρχίζουν τώρα να έχουν ενδιαφέρον. Η προσχώρηση αυτή έδειξε ποια είναι η τάση της κοινωνίας, αλλά κυρίως των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Αβραμόπουλος είναι έξυπνος και ευέλικτος πολιτικός που μόνο τυχαίες κινήσεις δεν κάνει, ιδίως, όταν πρόκειται για το μέλλον του.
Έτσι με την σύμπραξη ή προσχώρηση αν θέλετε, τα πράγματα αλλάζουν και αρχίζουν να ισοσταθμίζουν και οι δυνάμεις. Μάλιστα σε ορισμένες δημοσκοπήσεις αρχίζει να διαφαίνεται το προβάδισμα του αρχικού αουτσάιντερ, του Σαμαρά.
Ο Σαμαράς είναι εκλεκτός –προσεχτικός- στις ομιλίες του και έχει όραμα, που όπως φαίνεται δεν διαθέτει η αντίπαλος του. Από την άλλη το ευτύχημα του Σαμαρά είναι πως παίζει απέναντι σε έναν παίχτη που ονομάζεται Ντόρα Μπακογιάννη, διότι αυτή και ο Σουφλιάς είναι οι περισσότερο από όλους ταυτισμένοι με την αποτυχημένη εξαετία του Καραμανλή.
Έτσι ο Σαμαράς δίπλα της φαίνεται άφθαρτος, καθαρός και φρέσκος. Και αν δεν κάνω λάθος κάτι τέτοιο το είχαμε παρακολουθήσει και στις προκριματικές των Δημοκρατικών, όπου η Χίλαρυ συμβόλιζε το παλιό βαρύ κατεστημένο και ο Ομπάμα το νέο και φρέσκο.
Η Μπακογιάννη από την αρχή της κούρσας έμμεσα κατηγορούσε τον Σαμαρά για αποστασία (η αποστασία είναι εξευγενισμένη λέξη για την προδοσία), ενώ μάλιστα αντίθετα θα μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως έπραξε πατριωτικά το 93...
Η Ντόρα έχει μηχανισμούς, την στηρίζουν σχεδόν το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ και των δημοσιογράφων. Έχει την υποστήρηξη και του μεγαλοεπιχειρηματικού κόσμου (όπως είχε και η Χίλλαρι στις ΗΠΑ).
Ο Σαμαράς έδειξε πως είναι πατριώτης με την καλή την έννοια, πως είναι λαϊκός χωρίς να λαϊκίζει και αν μελετήσει κανείς τον λόγο του, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως αυτός είναι ανάμεσα στους δύο ο πραγματικά φιλελεύθερος.
Αυτό δεν αρέσει σε αυτούς που θα ήθελαν να οικειοποιηθούν τον φιλελευθερισμό στην Ελλάδα, όμως οι πράξεις του το δείχνουν, όχι τα λόγια…
Και η πρώτη απόδειξη; Η άμεση στήριξη του της πρότασης του Αβραμόπουλου να γίνουν οι εκλογές από την βάση του κόμματος.

Τέλος, ο Σαμαράς ανέπτυξε ξεκάθαρα τις απόψεις του, έδειξε πως είναι σταθερός, σοβαρός και πάνω από όλα καθαρός. Από την άλλη η φθορά και το κατεστημένο...

Αυτό δεν σας θυμίζει κάτι;

Λέτε να έχουμε και το ίδιο εκλογικό αποτέλεσμα;;