Αγαπητοί αναγνώστες
Μέρες τώρα τριγύριζε στο μυαλό μου η ιδέα να συντάξω μία πρόταση με το σχετικό θέμα.
Τυχαία άκουσα από τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, ότι μόνο στην συμπρωτεύουσα υπάρχουν «καταγεγραμμένοι» πάνω από 20.000 χρήστες ναρκωτικών ουσιών (σε 1.000.000 κατοίκους). Και οι φόβοι είναι ότι ο αριθμός αυτός είναι πολύ, μα πολύ μικρότερος απ τον πραγματικό.
Στην Θεσσαλονίκη οι χρήστες έχουν κάνει κατάληψη τα κεντρικά πάρκα και εύκολα οι περαστικοί μπορούν να τους δουν στις όποιες συναλλαγές τους. Είναι μία θλιβερή εικόνα.Οι χρήστες είναι στην πλειοψηφία τους νεαρής και μέσης ηλικίας. Έτσι η κοινωνία μας αρρωσταίνει, αιμορραγεί, διότι χάνει μεγάλο μέρος του λεγόμενου παραγωγικού της πληθυσμού.
Οι αρχές, τόσο οι κρατικές, όσο και οι τοπικές, εθελοτυφλούν μπροστά σε μια μάστιγα, που λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας. Νομίζοντας ότι το πρόβλημα θα λυθεί από μόνο του. Και για να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους, έχουν δημιουργήσει τα κέντρα ΟΚΑΝΑ με τα περίφημα υποκατάστατα (την μεθαδόνη). Ομάδες πολιτών αντιδρούν στην δημιουργία των ΟΚΑΝΑ κοντά στις κατοικούμενες περιοχές.
Και από την άλλη οι χρήστες για να μπουν στο πρόγραμμα της μεθαδόνης, πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια αναμονής…Ήδη σήμερα, ύστερα από λίγα χρόνια της λειτουργίας τους, υπάρχουν πολλές φωνές που αμφισβητούν την ίδια την αποτελεσματικότητα τους. Υπάρχουν πολλοί χρήστες που υποτροπιάζουν, μετά την έξοδο τους από τα κέντρα απεξάρτησης.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η κατάσταση καθημερινά χειροτερεύει και υπάρχουν ανησυχίες ότι γεγονότα όπως τα προχθεσινά, θα τα ζούμε όλο και συχνότερα. Η λύση δεν είναι να αυξηθεί η αστυνόμευση. Η λύση είναι να χτυπήσουμε το πρόβλημα στην ρίζα.Οι χρήστες δυστυχώς αυξάνονται και στην πλειοψηφία τους δεν είναι ικανοί να ακολουθήσουν τους κανονικούς ρυθμούς της ζωής. Πολλές φορές αντιμετωπίζονται με ρατσισμό ή περιφρόνηση από τους συμπολίτες τους. Τα όποια σοβαρά προβλήματα τους και οι έλλειψη πόρων (η εξαθλίωση τους) δεν συγκινούν κανέναν. Όλοι κοιτάνε αλλού, όταν συναντάνε στους δρόμους έναν ναρκομανή που ζητάει ένα ευρώ, με δικαιολογία ότι έχασε τα χρήματα του και δεν έχει λεφτά να βγάλει εισιτήριο επιστροφής. Αυτό το παραμύθι, το τόσο θλιβερό μόνο μπορούν να σκεφτούν αυτοί οι άνθρωποι, για να εξασφαλίσουν, άλλες φορές τα προς ζην τους και άλλες φορές την δόση τους. Δεν συγκινεί κανέναν ότι αυτοί άνθρωποι είναι «καταδικασμένοι» από την ίδια κοινωνία να ζουν εις βάρος της και ότι η ίδια κοινωνία τους μετατρέπει σε βαποράκια (για να εξασφαλίσουν την δόση τους). Έτσι «ψαρεύουν» για νέους και νέους «πελάτες». Καθημερινά. Άλλες φορές αναζητούν τους «πελάτες» τους στα σχολεία, άλλες φορές στα κλαμπ. Και όλα αυτά με θεατή τους πολίτες, την κοινωνία, το κράτος. Κανείς δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά μέχρι το «πρόβλημα» γίνει πρόβλημα του.Μέχρι πότε? Αναρωτιέμαι μέχρι πότε θα υπάρχει αυτή η κατάσταση και η υποκρισία των αρχών?Και αν υπάρχει κάποια λύση.
ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ !!!Οι κοινωνία μας έχει την ευθύνη να κάνει βήματα. Να αποτιμήσει την κατάσταση. Η Κοινωνία πρέπει να τολμήσει να ταράξει τα λιμνάζουσα και θολά νερά.Να φέρει στο προσκήνιο προτάσεις που ίσως αρχικά θα σοκάρουν. Να δώσει νέους κανόνες και λύσεις.Προσωπικά θεωρώ πως οι λύσεις είναι πολύ πιο απλές απ’ότι μπορούμε να φανταστούμε.
Απλά θέλουν θάρρος:
-Η κοινωνία, οι αρχές πρέπει πρώτα να καταργήσουν τον νόμο περί φυλάκισης των χρηστών.
-Να αποποινικοποιηθούν τα λεγόμενα μαλακά ναρκωτικά (π.χ. η ινδική κάνναβη)και στην συνέχεια να δει τους χρόνιους χρήστες ως ασθενείς και όχι ως αποβράσματα της κοινωνίας.
-Να δηλωθούν ως χρόνοι χρήστες. Και να είναι υπό παρακολούθηση, όχι της αστυνομίας (ασφάλειας), αλλά των ιατρών (κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων, ίσως και παθολόγων, καθώς και πάσης σχετικών)
-Στους χρόνιους χρήστες πρέπει η ίδια η κοινωνία να τους εξασφαλίσει δια βίου την δόση τους. Ακριβώς όπως τα κάνει και με τους διαβητικούς, τους υπερτασικούς ή καλύτερα με τους ψυχασθενείς (είναι φάρμακο ή ναρκωτικό το ηρεμιστικό?)
-Να επιδοτηθούν (φοροαπαλαχθούν) οι επιχειρήσεις που θα απασχολούν χρήστεςΏστε να επαναενδαχθούν στην κοινωνία.
Πρέπει η ίδια η κοινωνία να κάνει πρώτη το γενναίο βήμα και να σταματήσει αυτό το φαύλο κύκλο. Πρέπει να σταματήσει τους απλούς χρήστες να μετατρέπονται σε βαποράκια και έτσι να δημιουργούν καθημερινά νέους και νέους χρήστες.
Η κοινωνία μας πρέπει να φερθεί με ωριμότητα και χωρίς φόβο και υποκρισία, χωρίς να προσπαθήσει να εξωραΐσει την κατάσταση.Να δει την αλήθεια κατάματα και να κοιτάξει αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια. Να τους φερθεί με ενδιαφέρον και θαλπωρή. Και μόνο τότε θα μπορέσει αν όχι να σταματήσει αυτή την μάστιγα τότε να την ελαττώσει δραστικά
