Διακοπές και βιβλίο

Όπως για τους περισσότερους, έτσι και για μένα οι επόμενες μέρες που ακολουθούν θα είναι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέρες διακοπών. Οι διακοπές ως γνωστών είναι απαραίτητες για τον οργανισμό μας, αφού επαναφέρουν το σώμα και ψυχή σε μια κατάσταση που είναι αρκετά κοντά στην κατάσταση στην οποία θα’πρεπε να ήμασταν πάντα.

Τα παλιά τα χρόνια μόνο λίγοι Έλληνες κάνανε διακοπές, καθώς ο περισσότερος κόσμος ζούσε στην ύπαιθρο και οι δυνατότητες για διακοπές ήταν πολύ περιορισμένες λόγο οικογενειακών, εργασιακών, αλλά κυρίως λόγο οικονομικών δυσκολιών.

Τώρα μετά από μια «χρυσή» πενηνταετία τα πράγματα επιστρέφουν εκεί που ξεκίνησαν.
Ο τουρισμός τα τελευταία χρόνια είναι ένα αρκετά ακριβό χόμπι, όλο και περισσότεροι αδυνατούν να ασχοληθούν...
Έτσι όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας ή δεν πάνε διακοπές ή επιλέγουν να πάνε σε εξοχικά σπίτια συγγενών, φίλων και γνωστών. Από την άλλη αυτοί που πάνε κανονικά, μένουν όλο και λιγότερες μέρες…

Τι γίνεται όμως όταν ο οργανισμός του ανθρώπου δεν έχε μια παύση;; Πως αντιδράει κατά την διάρκεια του χρόνου;; Μπορεί ή αντέχει ο άνθρωπος να μην κάνει διακοπές για συνεχή χρόνια;;
Οι ερωτήσεις είναι πολλές και περισσότερες οι απαντήσεις, αφού καθένας από μας μπορεί να δώσει αρκετές ερμηνείες βασιζόμενος είτε σε κάποια θεωρία ή στην δική του γνώση- εμπειρία-. Προσωπικά το δοκίμασα.. και δεν μου βγήκε σε καλό.

Όπως και να έχει το πράγμα το μόνο σίγουρο είναι ότι οι διακοπές είναι ωραίο πράγμα και ότι αρέσουν στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων…

Εύχομαι λοιπόν σε όλους καλές διακοπές, να περάσετε όμορφα. Αφήστε για λίγο τις υποχρεώσεις και τις δουλειές στην άκρη –μην φοβάστε θα είναι εκεί όταν θα επιστρέψετε- γεμίσετε τις μπαταρίες σας και αν σας βρει χρόνος κάντε πράγματα που δεν προλαβαίνετε να κάνετε στην διάρκεια του χρόνου, π.χ. να πάτε στο θέατρο ή να διαβάσετε ένα βιβλίο που δεν προλαβαίνετε.


Εμείς εδώ σε αυτό το Blog θα τα ξαναπούμε τον Σεπτέμβρη

Καλό καλοκαίρι

Γελάμε μαζί σας κύριοι συνταγματολόγοι..

Αγαπητέ κύριε Τσάτσο, αγαπητοί κύριοι συνταγματολόγοι, αυτό είναι το πρόβλημα σας, αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας;;

Πριν από μερικά χρόνια είχαμε συνηθίσει να βγαίνει κάθε τρεις και τόσο ο κ. Γκαργκάνας (πρώην Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος) και να μας προ-ειδοποιεί για την κατάσταση στην αγορά, στην αγορά εργασίας και να μας χτυπάει το καμπανάκι...(αντί να τα λέει στις κυβερνήσεις!!!)

Ευτυχώς που ο αντικαταστάτης του, ο κ. Προβόπουλος απ'ότι φαίνεται είναι πιο σοβαρός και παράλληλα έχει και άλλες δουλειές να κάνει και μας αφήνει στην ησυχία μας και δεν μας ζαλίζει με αυτά που ούτως σοι άλλος ξέρουμε, δηλαδή ότι η οικονομία δεν πάει απ'το κακό στο χειρότερο...

Και αφού τώρα λίγο ησυχάσαμε από τους τραπεζίτες, ήρθαν οι συνταγματολόγοι…

Με πρώτο και καλύτερο τον κ. Τσάτσο, ο οποίος εν ολίγοις μας λέει κάτι άχρηστα πράγματα και εμείς τώρα ασχολούμαστε με την άποψη του.

Αγαπητέ κύριε Τσάτσο, αγαπητοί κύριοι συνταγματολόγοι, αυτό είναι το πρόβλημα σας, αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας;;

Βρε ουστ..

Βρετανός Διευθυντής ορχήστρας Edward Downes απεβίωσε με ευθανασία

Επειδή μας αρέσει η κλασική μουσική αναπαράγουμε από τα διεθνή sites τηη είδηση του θανάτου του Βρετανού Διευθυντή ορχήστρας του BBC Radio Edward Downes και της συζήγου του Joan.

Οι Downes μετά από 54 χρόνια έγγαμου βίου, απεβίωσαν κάτω από συνθήκες που οι ίδιοι διάλεξαν. Οι Downes αποφάσισαν να τελειώσουν με την ζωή τους παρά να υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως ανέφεραν τα παιδιά τους.

Ο Edward Downes που εργάστηκε ως διευθυντής ορχήστρας BBC και της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου, στα 85 του χρόνια ήταν τυφλός και ελάχιστα άκουγε.
Η κατά έντεκα χρόνια νεότερη σύζυγος του, που ήταν χορεύτρια μπαλέτου, χορογράφος και τηλεοπτική παραγωγός, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ιατρών έπασχε από την επάρατη νόσο.

Το ζευγάρι πέθανε στην κλινική του συγκροτήματος Dignitas (Αξιοπρέπεια) του οποίου το σύνθημα είναι «Ζούμε αξιοπρεπώς, πεθαίνουμε αξιοπρεπώς», σύμφωνα με το ελβετικό νόμο που δέχεται την ευθανασία, εφόσον ο ασθενής έχει την συνείδηση να αποφασίσει για την κατάσταση του.

Οι Downes ήταν το τρίτο βρετανικό ζευγάρι που προχώρησαν στη ευθανασία και η κίνηση αυτή πιθανότατα θα επαναφέρει το διάλογο για την ευθανασία στην Βρετανία, αλλά και στην Ευρώπη.

Η Ευθανασία είναι αποδεκτή στην Ελβετία και νόμιμη στην Ολλανδία και στο Βέλγιο. Στις υπόλοιπες χώρες είναι απαγορευμένη.

Στην Ελλάδα είναι απαγορευμένη και η οποιαδήποτε συζήτηση περι του θέματος.

Μύθος και η πραγματικότητα

Ο διάσημος Γάλλος μουσικός συνθέτης Έκτορας Μπερλιόζ είχε πει κάποτε ότι «..ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος, που -στο τέλος- τρέφεται με τους μαθητές του..»
Έτσι και ο θάνατος του Michael Jackson που έπεσε αρχικά σαν κεραυνός εν αιθρία στο -κατά τα άλλα- βαρετό κόσμο της Show Biz είναι εδώ και μέρες τροφή για τον Τύπο.
Ανακάτεψε τα βαρετά (λιμνάζουσα από κοπριά) νερά του σκανδαλοθηρικού τύπου και των κοσμικών εκπομπών που με τίποτα δεν είχαν να ασχοληθούν και που πρόβαλαν εδώ και καιρό το μηδέν ή το απόλυτο κενό.
Τουλάχιστον έτσι φαινόταν όλα μέχρι το θάνατο του Τζάκσον. Τα διεθνή ταμπλόιντς σχολίαζαν καθημερινά τις εμφανίσεις των Μπεκς και οι παπαράτσι κυνηγούσαν τη Πάρις Χίλτον και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ένας υπέροχος κόσμος χωρίς νόημα…
Από την άλλη, η εγχώρια showbiz με τις λαμπρές παρουσιάσεις της Τζούλιας Αλεξανδράτου ή με το γάμο των Γεωργιάδη- Μανωλίδου, δεν πρόσφεραν καμία συγκίνηση.
Τώρα ξαφνικά με έναν θάνατο όλοι βρήκαν το νόημα της ύπαρξης.
Το STAR CHANNEL μετά τον απεσταλμένο της Μυκόνου, έστειλε απεσταλμένο κι στη Never land, για να μην χάσει ούτε λεπτό από τις κοσμοϊστορικές στιγμές που διαδραματίζονται έξω από την κατοικία του Τζάκσον και ώστε οι τηλεθεατές του καναλιού να μην χάσουν ούτε μια ανατριχιαστική στιγμή. Τo Mega Channel ανακοίνωσε πως θα έχει προσεχώς μέγα αφιέρωμα στον καλλιτέχνη. Φοβερό!
Τα αφιερώματα και στα υπόλοιπα κανάλια ήταν και είναι πλούσια με πολλές γαργαλιστικές λεπτομέρειες από την ζωή του καλλιτέχνη και οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν έχασαν (και αυτές) την δική τους ευκαιρία. Η Ελληνική υπερβολή στο μεγαλείο της.
Ακούσαμε επίσης ότι και η κατά τα άλλα ετοιμοθάνατη μουσική βιομηχανία αναστήθηκε και οι πωλήσεις των δίσκων -του εκλιπόντα- σπάνε τα ρεκόρ. Απορώ πως και το Ελληνικό Χρηματιστήριο έχασε την ευκαιρία και δεν έκανε ρεκόρ ανόδου.
Και για να γίνουν όλα αυτά, έπρεπε να πεθάνει ο Τζάκσον.
Ο θάνατος πουλάει. Το ότι πουλάει το ξέρανε και οι πέτρες, γιατί έχουμε δει και άλλες ανάλογες στιγμές με άλλους θανάτους, όμως αυτό που μου έκανε την αίσθηση είναι η Ελληνική υπερβολή.

Που ξεκινάει από την απαξίωση και καταλήγει στην δόξα και από την δόξα πάλι στην απαξίωση με μοναδικό σκοπό το κέρδος και την προβολή. Και αυτό επειδή ένας καλός καλλιτέχνης (για ορισμένους ο καλύτερος και για ορισμένους ο αδιάφορος) άλλαξε το χρώμα του δέρματος του και επειδή δεν κατάφερε ποτέ να ενηλικιωθεί και του οποίου η ζωή ήταν ένα θλιβερό reality.

Ο θάνατος του Τζάκσον είναι ένα θλιβερό γεγονός, από όπου και αν το κοιτάξεις.
Τα διδάγματα είναι αρκετά, αρκεί κανείς να έχει καθαρή σκέψη και διάθεση να το δει χωρίς τα "γυαλιά" που του βάζουν τα ΜΜΕ.

Μετανάστες

Από όπου και αν το δω το θέμα των μεταναστών πάντα κάπου κολλάω. Από την μια σεβόμαστε την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και το δικαίωμα της στο να επιλέγει ελεύθερα τον τόπο όπου θέλει να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδία και από την άλλη πάλι ο σεβασμός στους πολίτες της κάθε χώρας, οι οποίοι πληρώνουν φόρους και συντηρούν το κάθε κράτος και οι οποίοι φτάσανε σε σημείο φοβούνται να κυκλοφορούν στις γειτονίες τους.

Συχνά επίσης ότι εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από προσφυγιά και ξενιτιά. Πραγματικά αυτό είναι αλήθεια, όμως είναι αλήθεια επίσης ότι οι σημερινοί μετανάστες της Αφρικής ή της Ασίας (Κινέζοι, Πακιστανοί) είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση από τους Έλληνες μετανάστες των δεκαετιών του 60’ και 70’.
Η μετάλλαξη της κοινωνίας τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι ραγδαία. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η παλιά «δύση» αντιμετωπίζει πολλά σοβαρά προβλήματα υγείας ή μετάλλαξης και αναζήτεί την γιατριά της και την νέα ταυτότητα.
Οι Έλληνες δούλεψαν στα εργοστάσια της Γερμανίας και στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, έφυγαν για την Αμερική στις προηγούμενες δεκαετίες προσαρμότηκαν και ενσωματώθηκαν σχετικά εύκολα στις κοινωνίες των χωρών υποδοχής τους.
Οι σημερινοί μετανάστες δυστυχώς δεν έχουν την δυνατότητα να δουλέψουν στην Ελλάδα, όπως δούλεψαν οι Έλληνες στο εξωτερικό, διότι πρώτων δεν έχουμε την υποδομή (εργοστάσια που έχει η Γερμανία, ΗΠΑ), δεύτερων δεν έχουμε την παιδεία για να ζούμε σε πολυεθνικές κοινωνίες, όμως ούτε έχουμε πια και την ανοικοδόμηση της προηγούμενης δεκαετίας που απορρόφησε τους μετανάστες από την Αλβανία, τη πρώην Σοβιετική Ένωση, αλλά και τους Έλληνες παλιννοστούντες. Η ερώτηση είναι λοιπόν τι κάνουμε τώρα.

Η πρώτη επιλογή είναι να γίνει σταδιακή απορρόφηση των μεταναστών από την κοινωνία. Να πάρουνε πράσινη κάρτα, να πάνε στα σχολεία τόσο οι ίδιοι, όσο και τα παιδιά τους, να μάθουνε την γλώσσα, ίσως και κάποια τέχνη και σταδιακά να απορροφηθούν στην κοινωνία. Αυτό με την οργάνωση μας, αλλά και με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στο δημόσιο, δε θα μπορέσει να γίνει πριν το 2015.

Η άλλη επιλογή είναι να προωθηθούν σε κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης ή αν αυτό δεν είναι δυνατό τότε να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους, κάτι που είναι σαφώς πολύ πιο εύκολο (θεωρητικά), όμως πολύ απίθανο να γίνει δεκτό από τους Ευρωπαίους και τους μετανάστες.

Η τρίτη λύση και η πιο καλή (ελληνική) είναι να τους προσληφθούν στο δημόσιο, να τους χωρηγηθεί πριν τις εκλογές ελληνική υπηκότητα και στις εκλογές να ψηφίσουν Ν.Δ-ΣΟ.Κ.

Νομίζω ότι η τρίτη λύση είναι η πιο εύκολη και δεν απαιτεί καμία κούραση και προβληματισμό. Είναι λύση δοκιμασμένη, άρα και ιδανική για τους Έλληνες πολιτικούς;

Είδατε πως το λύσαμε το μεταναστευτικό.

Η Βίσση στο Θέμο

Η Α. Βίσση δήλωσε στην σημερινή εκπομπή ΟΛΑ 9 ότι η Eurovision είναι διοργάνωση για τα παιδιά.
Καλά ρε, γιατί δεν μας τα έλεγε και πριν τέσσερα χρόνια όταν πήγε στην Eurovision για να φέρει τάχα το χρυσό, όμως τελικά έφαγε κρύα παπάρα (γάλα με ψωμί).

Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια…