ΩΣ Εδώ (ΟΣΕ)

Τις τελευταίες μέρες γίνετε πολύς λόγος για τον ΟΣΕ και για τα χρέη του και την κακή διαχείριση που έγινε. Θα προσθέσω και την δική μου εμπειρία, γιατί είχα την μεγάλη τύχη να εργαστώ το 1994-1995 ως συμβασιούχος 8μηνης σύμβασης σε αυτόν τον υπέροχο οργανισμό.

Μαζί με μένα λοιπόν την ίδια χρονιά προσλήφθηκε και κάποιος Μπάμπης Κ., κάτοικος Άνω Τούμπας.

Ο Μπάμπης ήταν μάστορας, απόφοιτος τεχνικής σχολής και είχε μεγάλη όρεξη για δουλεία. Κάθε πρωί στις 7.30 που πιάναμε δουλεία, άρχιζε να δουλεύει νωρίς, νωρίς και να κάνει φασαρία με το σφυρί του...
Αρχικά οι παλιοί εργαζόμενοι (συνάδελφοι) του, του έλεγαν ευγενικά και χαριτωμένα.. «Έλα Μπάμπη, άσε την δουλεία και έλα να πιούμε ένα καφέ».. και όταν λέμε καφέ, ξέρετε όχι κανένα Espresso στο πόδι, αλλά μια μεγάλη Σαλονικιώτικη φραπεδιά, που να την πιείς θέλεις τουλάχιστον μια ώρα και μισό πακέτο Marlboro..
Δυστυχώς, όμως, ο Μπάμπης δεν έπινε καφέ και έτσι συνέχιζε να εργάζεται, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε ιδιωτικός υπάλληλος στην θέση του σε ιδιωτικό τομέα..

Όμως, η «εργασιομανία» του Μπάμπη άρχισε σιγά σιγά να ενοχλεί. Και έτσι μια μέρα ήρθε ο προϊστάμενος του Μπάμπη και του είπε.. «Μπάμπη άσε την δουλεία και έλα να δούμε καμία ταινία, έχουμε Filmnet!» (σημ. είχε και ειδική αίθουσα προβολής ταινιών)
Ούτε αυτό όμως έπιασε, ο Μπάμπης δεν υπάκουγε στα μηνύματα που του έστελναν οι συνάδελφοι και προϊστάμενοι και σιγά σιγά άρχισε να ψιθυρίζεται πως ο Μπάμπης θα φύγει από το μηχανοστάσιο γιατί «χαλάει την πιάτσα».

Και να μην σας κουράζω και να μην πολυλογώ το τέλος του Μπάμπη πήρε μια μέρα και μαζί και η μετάθεση του στο Πλατύ Ημαθίας ως νυχτερινός φύλακας σταθμού.

Εκεί πια δεν ενοχλούσε κανέναν, είπε αργότερα ο προϊστάμενος του..

Φτάνει το θέατρο του Λοβέρδου

Τι δράμα ζει τις μέρες μας ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος...
Καθημερινά βγαίνει στα κανάλια και απολογείται για τα «μέτρα» που παίρνει… ότι τάχα δεν φταίει αυτός και κάτι τέτοια... Ότι δεν είναι σύμφωνος, ότι πρέπει να τα πάρει και ένα σορό μπούρδες, να μην πω αηδίες.

Ανδρέα, κατάλαβε επιτέλους ότι μεγάλωσες και έγινες άνδρας. Πάρε το χαμπάρι.
Ή λοιπόν τα παίρνεις και τα πιστεύεις (τα μέτρα) και αναλαμβάνεις το όποιο κόστος, που στο μέλλον θα κρίνει αν ήταν θετικό ή αρνητικό ή τα μαζεύεις και φεύγεις.

Απλά πράγματα.

Όμως σε παρακαλώ μην βγαίνεις και κλαίς σαν το μικρό παιδί και απολογείσαι συνέχεια.

Η Εθνική δεν είναι Μπαρτσελόνα

Ακούω αυτές τις μέρες στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο αρκετούς αθλητικούς δημοσιογράφους και σχολιαστές να δηλώνουν απογοητευμένοι από την αγωνιστική απόδοση της Εθνικής ποδοσφαίρου.
Ακούω δηλώσεις κατά Όττο Ρεχάγκελ και κατά Χαριστέα και άλλων…

Η απογοήτευση είναι πολύ μεγάλη και η Εθνική μας περηφάνια ξαφνικά υπό του μηδέν. Λίγο φταίει το ΔΝΤ, λίγο και ο Όττο… Σκέφτομαι μήπως τον χαρακτηρίζουν πως και αυτός είναι βαλτός από το «κακό σύστημα» και τους αμερικανούς να μας ρίξει το ηθικό…

Ας μιλήσουμε όμως σοβαρά. Είναι πολύ ξεκάθαρο πως εμείς οι Έλληνες έχουμε σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε κάτι με αυτό.

Μια ΟΜΑΔΑ παιδιών με μεγάλη δόση πείσμα, με ακόμη μεγαλύτερη τύχη βρέθηκε στο υψηλότερο σκαλί του ποδοσφαιρικού Ολύμπου το 2004. Εκ τότε το έχουμε δει ομαδάρα και έχουμε την απαίτηση από αυτά τα παιδιά να παίζουν μπάλα όπως οι Ισπανοί, Άγγλοι, Γάλλοι ή Ολλανδοί…

Αυτά τα παιδιά που έγιναν ποδοσφαιριστές με μόνο σύμμαχο το πείσμα και την εργατικότητα, χωρίς προπονητές, αθλητικές εγκαταστάσεις, ακαδημίες (θυμίστε μου μόνο πόσους ψυχολόγους έχει η Barca του Μέσι, και πόσους έχει π.χ. η Δόξα Δράμας!!) φτάσανε σε τρεις συνεχείς διοργανώσεις. Αυτό από μόνο του αποτελεί ήδη μια επιτυχία.

Αυτά τα παιδιά δεν προκαλούν, ούτε το παίζουν φίρμες, ούτε το παίζει ο Χαριστέας, Ανρί ή ο Καραγκούνης, Μέσι.
Ξέρουν ότι ποτέ δεν θα παίξουν μπάλα επιπέδου Μπαρτσελόνα, ούτε έχουν τον Μουρίνιο προπονητή. Προπονητή έχουν τον Όττο. Έναν μέτριο προς καλό και έξυπνο προπονητή. Ως εκεί όμως.

Αναρωτιέμαι πραγματικά, ποιος είπε σε όλους αυτούς τους δημοσιογράφους και σχολιαστές που καθημερινά βγαίνουν και κάνουν κριτική ότι η Εθνική μας έχει τα φόντα να παίξει μπάλα επιπέδου;;

Να δημευτούν οι περιουσίες όσων έκλεψαν

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν πάρα πολλά κους- κους για τον πρώην βουλευτή της Ά περιφέρειας της Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ, τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Λίγο ο glam γάμος του.. λίγο η εμπλοκή του ονόματος του στην υπόθεση αγοράς της ΑΓΝΟ από την ΚΟΛΙΟΣ… λίγο το παλάτι του στο Πανόραμα… και πρόσφατα και στην Αρεοπαγίτου.. δηλαδή λίγο απ’ όλα μας κάνουν πολλά. Δηλαδή πολλά λεφτά...

Η αρχή του τέλους ήταν το 2004, όταν ο Άκης προκάλεσε το κοινό αίσθημα με το γνωστό βασιλικό του γάμο στο Παρίσι και με την δεξίωση στο Four Seasons.
Εκ τότε λίγο πολύ ο Άκης χάθηκε από τους προβολείς της δημοσιότητας, όμως ο γάμος δεν ξεχάστηκε ποτέ...
Ο Άκης υπήρξε βασικός συνεργάτης και άνθρωπος εμπιστοσύνης του Α. Παπανδρέου. Διατέλεσε υπουργός σε πολλά υπουργεία, καθώς και γενικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Διεκδίκησε ανεπιτυχώς την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές εκλογές για την διαδοχή του Α. Παπανδρέου τον Ιούνιο του 1996, όπου όμως έχασε από τον Κ. Σημίτη. Ο σοσιαλιστής Άκης διετέλεσε έπειτα αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και κάπου εκεί τελείωσε η πολιτική του σταδιοδρομία..

Σήμερα ο ΓΑΠ μετά την απαίτηση του Ελληνικού λαού για κάθαρση στην διεφθαρμένη Ελληνική πολιτική σκηνή, έχει το καθήκον προς όλους τους Έλληνες και όχι μόνο αυτούς που του εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους, να κάνει ένα αληθινό πόθεν έσχες στην περιουσία όλων των πολιτικών από το 1981.

Δεν φτάνει να πιάσουμε έναν εξοφλημένο Άκη και έναν Μαντέλη… και τελειώσαμε- καθαρίσαμε!! Αλλά να δούμε τι έχουν και άλλοι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και του Σημίτη… και τα καλόπαιδα του Κ. Α. Καραμανλή!
Και οι μεγαλοδημοσιογράφοι επίσης!!!
Και εφόσον υπολογιστούν οι νόμιμες αμοιβές -που είναι σε όλους γνωστές- και υπολογιστεί ταυτόχρονα και το κόστος διαβίωσης. Και προκύψει κάποιο πλεόνασμα, πρέπει αυτοβούλως να παρέμβει η δικαιοσύνη, όπως θα έκανε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση Έλληνα πολίτη.

Εάν αποδειχτούν ένοχοι οι πρώην και νυν πολιτικοί (και δημοσιογράφοι!!) να γίνει ακόμη και η κατάσχεση των περιουσιών τους, γιατί η περιουσίες αυτές, προφανώς δεν ανήκουν σε αυτούς, αλλά στο Ελληνικό Κράτος- Δημόσιο.

One way ticket

Έκπληκτος έμεινα μετά την χθεσινή συζήτηση που είχα με έναν καλό φίλο του οποίου η φίλη του που εργάζεται σε κεντρικό τουριστικό γραφείο, όταν μου είπε πως τα πρώτα στην ζήτηση αεροπορικά εισιτήρια, είναι τα λεγόμενα one way.
Με προορισμό οπουδήποτε.
Το κριτήριο επιλογής; Μάλλον γνωστό σε όλους.

Στοιχείο που πρέπει να σημειωθεί είναι πως τα άτομα που εγκαταλείπουν την Ελλάδα είναι κυρίως άτομα νεαρά, δευτεροβάθμιας και της περισσότερες φορές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν βλέπουν κανένα φως ή μέλλον. Ούτε και είναι πρόθυμα να γίνουν γενιά των 500 Ευρώ.
Άλλο ένα στοιχείο είναι ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας, ο πιο γερασμένος της Ευρώπης, μετά την αφαίμαξη που ζούμε στις μέρες μας και που θυμίζουν δεκαετίες 50 και 60, θα γίνει ακόμη πιο γερασμένος, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανείς ουσιαστικά παραγωγικός, ως προς την αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή που θα εργάζεται σε πρωτογενή και δευτερογενή βιομηχανία.
Για ανάπτυξη στις μεσαίες και μεγάλες εταιρίες δεν γίνεται λόγος, καθημερινά ακούμε μόνο απολύσεις και συρρίκνωση τμημάτων.
Η εξωστρέφεια της Βιομηχανίας επίσης δεν υπάρχει, οι βιομήχανοι ανήμποροι να κάνουν κάτι από φόβο μήπως χάσουν και αυτά που έχουν ή και πολλές φορές βολεμένοι στα «σημερινά», παρακολουθούν τα γεγονότα και κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς, που και πότε θα τελειώσει αυτή η χιονοστιβάδα...

Μέσα σε όλα αυτά, το κράτος ανακοίνωσε χθες, πως δεν θα πληρώνει το ΦΠΑ. Δηλαδή, ότι αυτοί που περίμεναν να πάρουν κάποια χρήματα από το ΦΠΑ και να πληρώσουν τις όποιες υποχρεώσεις, τώρα περιμένουν να πάει Σεπτέμβρης… και αν.

Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να μας έδιναν στοιχεία οι αεροπορικές εταιρίες, για το πόσα one way κόπηκαν το προηγούμενο τετράμηνο και πόσα τα τελευταία χρόνια..
Έτσι για να ξέρουμε τι μας γίνεται.