Άσυλο και η ασυλία

Να και πάλι από την αρχή. Και αναφέρομαι στο γεγονός ότι κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε την ίδια και την ίδια συζήτηση. Δηλαδή περί του ασύλου των Πανεπιστημίων. Όταν ανοίγεις λοιπόν τηλεόραση και πέφτεις σε κανένα talk show, βλέπεις και ακούς απόψεις που τις άκουσες πέρσι, πρόπερσι και παρά πρόπερσι….
Και λες κάθε χρόνο ίδιες συζητήσεις με το ίδιο περιεχόμενο, δεν αλλάζει τίποτα;;.
Το θέμα απ’ότι καταλαβαίνω δεν είναι επίλυση του προβλήματος, αλλά ο διάλογος…και μάλιστα της κακιάς ώρας. Ο καθένας ότι του έρθει, χωρίς να σκέφτεται.
Το να πει ο καθένας την άποψη του και να ακουστεί είναι θεμιτό και απαραίτητο.
Όμως τι νόημα έχει, απ’την στιγμή που οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι άτολμες, ευθυνόφοβες και καμία δεν παίρνει την απόφαση -πολιτικό ρίσκο το λένε εκείνοι-. Και κατά τρόπο αυτό, το μόνο που γίνεται σε αυτή την περίπτωση είναι η διαιώνιση του προβλήματος…
Μάλιστα άκουσα να λένε ότι φέτος τα πήγαμε καλά, δηλαδή ότι δεν ήταν όπως πέρσι. Δεν είχαμε τις ίδιες φασαρίες.

Από την μία λοιπόν έχουμε το άσυλο των Πανεπιστημίων και από την άλλη την βουλευτική ασυλία. Από την μία η εκμετάλλευση του ασύλου από τραμπούκους που ουδεμία σχέση έχουν πολλές φορές με την πολιτική ασυλία και το μόνο που κάνουν είναι στο όνομα κάποιας ιδεολογίας που και οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν, ρημάζουν και σπάνε δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Από την άλλη η ασυλία….του βουλευτή και υπουργού. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν και όμως καμία δεν τολμάει να κάνει κάτι ως προς και αυτό το θέμα. Τι και αν έχουμε τόσα σκάνδαλα, τι και αν παίξανε ομόλογα και ρήμαξαν τα ταμία, τι και αν πουλούσαν δημόσιες ακίνητες περιουσίες μέσω του Εφραίμ.

Και παρά το ότι στις μέρες που μας πέρασαν ήρθε στο φως της δημοσιότητας και τα στοιχεία καταπληκτικά στοιχεία για την διαφθορά. Και η Ελλάδα αν δεν κάνω λάθος βρίσκεται στην τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη και ανταγωνίζεται επάξια και κάποιες αφρικάνικες χώρες.
Η νέα κυβέρνηση, όπως και η παλαιότερες δεν τολμούν να βάλουν μαχαίρι στο κόκαλο και να στείλουν επιτέλους αυτούς που φέρνουν ευθύνες για την σημερινή κατάντια στο σπίτι τους και αυτούς που αποδεδειγμένα διαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα προς ίδιον όφελος στα δικαστήρια, όπως θα έστελναν κάθε άλλο πολίτη.
Όπως βλέπετε έχουμε και εδώ ένα άλλο θέμα. Την βουλευτική ασυλία.

Ως πότε λοιπόν θα έχουμε το Πανεπιστημιακό άσυλο και οι τραμπούκοι θα σπάνε και θα ρημάζουν. Και ως πότε θα έχουμε πολιτική (βουλευτική ή κομματική) ασυλία και οι πολιτικοί θα ρημάζουν τον δημόσιο πλούτο και ως πότε θα υπάρχει η ατιμωρησία και των δύο σχεδόν ίδιων ομάδων;

Μήπως θα ήταν καλό ο Πρετεντέρης, Τσίμας, Τράγκας και Ευαγγελάτος και ΣΙΑ να κάνουν κάποια συζήτηση και επ’ αυτού;;