Ως γνωστών την περασμένη Πέμπτη, άνοιξε τις πύλες της στην Ελλάδα η γνωστή Γερμανική αλυσίδα τροφίμων. Η πολυαναμενόμενη είσοδος του γίγαντα των «Hard Discount» στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από πολλές τυμπανοκρουσίες, προσδοκίες (της ίδιας αλυσίδας, που σχεδιάζει 400 καταστήματα εντός 5ετίας). Και όπως ήταν αναμενόμενο υπήρχε δυνατή –επιθετική- διαφημιστική καμπάνια. Καθώς τυχαίνει να εργάζομαι στο χώρο των τροφίμων, φρόντισα να περάσω -ως αντιπρόσωπος συνεργαζόμενης εταιρίας- από τα εγκαίνια της αλυσίδας.
Το τι αντίκρισα δεν περιγράφεται… Ένας κόσμος όλος να τρέχει από δω και από κει, να ψάχνει, να φωνάζει, να σπρώχνεται με μανία, να παλεύει για ένα κέρασμα, λες και βρισκόμαστε στην κατοχή και δεν έχουμε να φάμε, λες και βρισκόμαστε στο Πακιστάν ή στην Αφρική και δεν έχουμε δει σούπερ Μάρκετ… λες και δεν έχουμε ξανα ορεκτικά (κεράσματα).
Απόρησα και είπα ότι τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας και ότι έχουμε καταναλωτική συμπεριφορά κοπαδιού. Τρέχουμε να προλάβουμε τι;; Αυτά που υπάρχουν ήδη σε αφθονία στην αγορά (αλλά απλά με άλλη ετικέτα);;
Σήμερα ήρθε το δεύτερο σοκ. Αυτή την φορά στο προγραμματισμένο μου πέρασμα μου από Γάλλο-Ελληνική αλυσίδα. Ήταν η μάχη της τσιπούρας και του λαδιού…
Η συγκεκριμένη αλυσίδα είχε προσφορά την τσιπούρα και το λάδι μόλις με δύο ευρώ.
Δεν κάνω διαφήμιση στα προϊόντα της εταιρίας, αλλά στέκομαι στο γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να περιμένουν μια και δύο ώρες για να πάρουν λίγες τσιπούρες...
Η διεύθυνση του καταστήματος είχε αποφασίσει να πουλάει κάθε ώρα 35 κιλά τσιπούρας . Τα λόγια είναι λίγα να περιγράψουν το τι γινότανε όταν έφτανε ώρα να βγει η τσιπούρα στο ράφι… Σφαγή!! Μάχη. Πραγματικά δεν γνωρίζω την οικονομική κατάσταση των συμμετεχόντων στην «μάχη της τσιπούρας», αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι ο κόσμος έπαιρνε σακούλες ολόκληρες γεμάτες ψάρια..
Δεν μπορώ να το καταλάβω, -εξαιρούνται άτομα πολύτεκνων οικογενειών- τι θα τα κάνουν τόσα ψάρια, αφού δεν κρατάνε; Μήπως είναι η απληστία; Μήπως είναι η ικανοποίηση της αίσθησης του κέρδους; Ή τι άλλο να πω…
Τέλος, επισημάνω για άλλη μια φορά, ότι δεν κατηγορώ τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να τα βγάζει πέρα μια μάνα. Απλά καυτηριάζω την εικόνα της μαζικής συμπεριφοράς, που θα ταίριαζε μάλλον περισσότερο στην εποχή της κατοχής, παρά σε ένα πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος.
Η σύγκρουση των γιγάντων άρχησε και επί Ελληνικού εδάφους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου