Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Γιατί αντιδρούν στη ΔΡΑΣΗ;

Η ανακοίνωση της ίδρυσης της πολιτικής κίνησης της ΔΡΑΣΗΣ έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στη λιμνάζουσα ελληνική πολιτική σκηνή, γιατί αφενός κανείς δε περίμενε ότι ο Στέφανος Μάνος θα είχε το πολιτικό «θράσος» να κάνει την δεύτερη πολιτική του κίνηση και αφετέρου, γιατί όλοι θεωρούσαν μοιρασμένη την πολιτική τράπουλα.
Η πολιτική τράπουλα είχε μοιραστεί εδώ και καιρό και όλο το πολιτικό μας κατεστημένο κοιμότανε τον ύπνο του δικαίου, καθώς δεν υπήρχε τίποτα το ορατό που θα μπορούσε να ταράξει το ελληνικό πολιτικό status. Δεν υπήρχε κανένας νέος παίκτης στον ορίζοντα…
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ήταν για πολλά χρόνια ήσυχοι, -παρόλα τα σκάνδαλα που προκάλεσε την αυξανόμενη αποστροφή του κόσμου- και κάνανε όσα περνούσε από το χέρι τους, ώστε στο τέλος, όταν έρχεται η ώρα της κάλπης να παίρνουν την μεγάλη πίτα και την εξουσία.
Έτσι έχουν καταφέρει μέσα από την πόλωση, τις πελατειακές σχέσεις, τα φιλικά ΜΜΕ και τις προσλήψεις στο δημόσιο να εναλλάσσονται στην εξουσία για δεκαετίες, χωρίς να κάνουν κάτι το ουσιαστικό, πέρα αυτού που είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνε ένα κόμμα που είναι στην εξουσία και πέρα από αυτό που τους υποδεικνύει η Ε.Ε.
Όμως, απ’ότι φαίνεται η ελληνικό πολιτικό (δικομματικό- τρικομματικό) σκηνικό σιγά-σιγά αλλάζει. Τουλάχιστον αυτό παρατηρείται τελευταία από τις δημοσκοπήσεις, αφού ακόμη και οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του δικομματισμού στρέφονται συχνότερα σε μικρότερα κόμματα. Την αρχή την έκαναν στην δεκαετία του 90’ κόμματα της όπως π.χ. το ΔΗΑΝΑ, το ΔΗΚΚΗ, η ΠΟΛ.ΑΝ.
Καθώς όμως περνάνε τα χρόνια στην ομάδα προστέθηκε το κόμμα των δημοσιογράφων και πλασιέ βιβλίων, το ΛΑΟΣ.
Τελευταία στις δημοσκοπήσεις παρατηρείται επίσης -λόγο κλιματολογικών αλλαγών- το κόμμα των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ. Τα κόμματα όπως οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ και η Φιλελεύθερη Συμμαχία αν και ήταν ελπιδοφόρα κόμματα, εντούτοις δεν κατάφεραν (προς το παρόν) να "αγγίξουν" τον ψηφοφόρο.

Βλέποντας λοιπόν κανείς τον Ελληνικό πολιτικό χάρτη, μπορεί να σκεφτεί πως δεν υπάρχει κανένα κόμμα (πλην των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ) που να μην έχει στην πολιτική του ατζέντα θέματα με πολιτικές πεποιθήσεις (Λαϊκή Δεξιά, Φιλελεύθεροι, Κεντρώοι, Σοσιαλιστές, Αριστεροί, Κομμουνιστές) και την παροχολογία που στην συνέχεια γίνεται φοροεισπρακτικό κυνηγητό.

Τώρα έρχεται η ΔΡΑΣΗ, ίσως για πρώτη φορά στα Ελληνικά δεδομένα να συσπειρώσει όλους τους Έλληνες που έχουν καταλάβει εδώ και καιρό ότι το ιδεολογικό παραμύθι τελείωσε.
Ότι ήρθε η στιγμή της λογικής και της δράσης και ότι τα ωραία λόγια έχουν τελειώσει…

Είναι πρώτη φορά που ένα κόμμα έχει συγκεκριμένο μεταρρυθμιστικό σκοπό. Είναι επίσης πρώτη φορά, που ένα κόμμα δεν υπόσχεται φρούδες ελπίδες και την επόμενη των εκλογών μόλις εκλεγεί θα ξεχάσει όσα έχει υποσχεθεί. Η ΔΡΑΣΗ είναι το πρώτο κόμμα που έχει τόσο ξεκάθαρη πολιτική ατζέντα.
Όσο θα δυναμώνει η κίνηση της ΔΡΑΣΗΣ, τόσο πιο πολύ αντίδραση θα δημιουργεί.
Ήδη τα πρώτα σημάδια φάνηκαν. Οι «καλοπροαίρετες» αμφισβητήσεις και ειρωνείες στα πρόσωπα του κ. Μάνου και Κοντογιαννόπουλου, ξεκίνησαν με το καλημέρα από διάφορους «ανεξάρτητους» σχολιαστές σε εφημερίδες, όπως η Ελευθεροτυπία, Τα ΝΕΑ, πρώτου καν ακούσουν τι έχει να τους προτείνει το νέο πολιτικό σχήμα.

Οι κακίες και ο φθόνος ήρθαν από ανθρώπους που φοβούνται το καινούριο και που δεν θέλουν να αλλάξουν τα υπάρχοντα πολιτικά δεδομένα, αλλά και από ανθρώπους που είχαν οικειοποιηθεί το ρόλλο των μεταρρυθμιστών, χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση. Από ανθρώπους που είναι βολεμένοι στο παρόν πολιτικό σύστημα και που θέλουν την Ελλάδα τριτοκοσμική χώρα και από πολιτικές ομάδες που πέρα από θεωρία δεν έκαναν τίποτα το ουσιαστικό.

Όσο για την ΔΡΑΣΗ;
Αυτή δυναμώνει και θα δυναμώσει και θα περάσει στην ΔΡΑΣΗ

----------------------------------------------------------

2 σχόλια:

maximos είπε...

Καθώς όμως περνάνε τα χρόνια στην ομάδα προστέθηκε το κόμμα των δημοσιογράφων και πλασιέ βιβλίων, το ΛΑΟΣ.

Πλασιέ βιβλίων(sic). Τουλάχιστον οι πλασιέ βιβλίων έχουν ένα επάγγελμα. Αν χρειαστεί μπορούν να βγάλουν το ψωμί τους. Σε αντίθεση με τους διάφορους κομματάνθρωπους που κάνουν δώρα στον εαυτό τους. Φροντίζουν το μέλλον των παιδιών τους τσαλαβουτώντας τα λιμάρικα χέρια τους στον δημόσιο κορβανά και για να κρατηθούν στην εξουσία πουλάνε και την μάνα τους την ίδια.

Unknown είπε...

Φίλε Maxime, σ’ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Χωρίς την διάθεση να κατηγορήσω οποιοδήποτε τίμιο επάγγελμα, αναφέρθηκα στους πλασιέ βιβλίων. (δεν είχα σκοπό στο κείμενο μου να ασχοληθώ με το θέμα που θίγεις…).
Πράγματι από την μία θα συμφωνήσω μαζί σου, όταν λες ότι οι πλασιέ βιβλίων –πολιτικοί- τουλάχιστον έχουν μία δουλειά που μπορεί να βγάλουν το ψωμάκι τους όταν χρειαστεί, -σε αντίθεση με τους παλιάς κοπής πολιτικούς επαγγελματίες, που οι περισσότεροι (όχι όλοι) περιμένουν να πάρουν λίγο από την βουλευτική αποζημίωση τους , λίγο από ρουσφέτι και ότι είναι σχεδόν πάντα έτοιμοι να «πουλήσουν και την μάνα τους», εάν χρειαστεί…
Ως γνωστών η δουλεία του πλασιέ βιβλίων, είναι μία παλιά δουλειά και λίγοι από όσους την κάνανε με ευλάβεια προκόψανε...
Τώρα οι νεόκοποι TV-πωλητές στους οποίους αναφέρθηκα, είναι κάπως διαφορετική περίπτωση, αφού τα περισσότερα βιβλία που πουλάνε, προωθούν τις περισσότερες φορές μία ελεεινή πατριοθρησκευτική θεματολογία.
Που κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν διδάσκουν χρήσιμες γνώσεις, -τα περισσότερα δυστυχώς είναι σκοταδιστικά και εκτός του ότι είναι κακής ποιότητας, -για να βγει το κόστος-, είναι και κακογραμμένα.
Ο σκοπός επομένως δεν είναι πώληση και αύξηση του πνευματικού επιπέδου του κοινού, αλλά κέρδος και εξαπάτηση. Αφού η πώληση τέτοιων μη-ποιοτικών προϊόντων, είναι μια ξεκάθαρη εξαπάτηση του κοινού, που βομβαρδίζεται ενδιάμεσα με άθλια μηνύματα που περιέχουν ιστορικές ανακρίβειες, προσωπικές ερμηνείες συμβόλων και μυθολογιών, σκανδαλολογίες και φυσικά συνομωσιολογίες που τόσο γαργαλάνε και όλα αυτά τις περισσότερες φορές χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις.
Τέλος, επαναλαμβάνω ότι δεν αναφέρομαι σε όλα τα βιβλία και σε όλους τους βιβλιοπωλητές.