Όταν ο κύριος «Πρώτα απ’ όλα» συνάντησε τον κύριο «εν πάση περιπτώσει»

Αυτό το Ελληνικό ντιμπέιτ είναι πολύ βασανιστικό πράγμα. Τι να πω.. βλέποντας το νομίζεις πως βρίσκεσαι σε καμία χώρα του πρώην κομμουνιστικού συνασπισμού ή καλύτερα είναι, σαν να βλέπεις την ταινία Τρεις Σωματοφύλακες… δηλαδή, όλοι για έναν και ένας για όλους.

Αν και ήξερα από πριν ότι θα σκυλοβαρεθώ, αν και ήξερα ότι το παιχνίδι με τις ερωτήσεις θα είναι ψιλό-σικέ, αν και ήξερα ότι όλο το σκηνικό είναι μια καλοπαιγμένη απάτη, κάθισα να το δω, μπας και οι Οικολόγοι και ίσως και ο Τσίπρας (λόγο του νεαρού της ηλικίας του, όχι πως περιμένω κάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ) θα κάνουν καμία διαφορά και θα βγάλουν κανένα «λαβράκι», γιατί από τους παλιούς και συντηρητικούς ηγέτες που είναι μια χαρά βολεμένη και αναπαυμένη στο σημερινό σύστημα δεν περιμένω καμία ανατροπή.

…………………………………………………………………………………..

Καλά λοιπόν τα έχουν βρει μεταξύ τους τα τρία συντηρητικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Και ας μην μου πει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι συντήρηση της συντήρησης. Τόσα χρόνια συντηρούν και κοροϊδεύουν την κοινωνία της αρπαχτής και της βόλης. Τόσα χρόνια τρώνε και διορίζουν από τα χρήματα των επόμενων γενεών και νομίζουν ότι αν βάλουν λίγο νεωτερισμό θα μασήσουμε και θα τους πούμε και φιλελεύθερους.

Στο μεταξύ ο μιστερ «πρώτα απ’ όλα» ή αλλιώς και ο ΓΑΠ, μας αποκάλυψε πως τελικά μπορεί και να δανειστεί χρήματα –αν χρειαστεί- για να κάνει αυτά που λέει- τάζει-.
Δεν μας είπε όμως ο κύριος ΓΑΠ, τι θα γίνει αν δεν του δανείσουν χρήματα οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί; Και επίσης με ποια ανταλλάγματα θα δανειστεί τα χρήματα, γιατί οι άλλοι που δίνουν λεφτά έτσι, δεν είναι χαζοί, ούτε φιλανθρωπικά ιδρύματα είναι, αλλά ούτε και για πέταμα έχουν τα λεφτά τους.
Ή μήπως, λέω μήπως, τελικά θα κάνει και αυτός αυτά που προτείνει ο κύριος «εν πάση περιπτώσει» δηλαδή, την πιο άγρια φορολογική πολιτική και τώρα απλά μας δουλεύει για να βγει, για να εκπληρώσει ένα παιδικό όνειρο ή ένα στοίχημα;;

Η απογοήτευση της βραδιάς ήταν κατά την γνώμη μου ο κύριος Χρυσόγελος, που κατάφερε να μας αποθαρρύνει από έστω την ελάχιστη σκέψη που μπορούσαμε να είχαμε για να ψηφίσουμε Οικολόγους- Πράσινους δηλώνοντας, ότι το θέμα του Μακεδονικού ανήκει στο παρελθόν και προσπαθώντας να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα που άφησε ο Τρεμόπουλος με τις φιλο-σκοπιανές θέσεις του.
Βρε μπούφε, βρε αν δεν θα έχεις πατρίδα, αν δεν έχεις γη, τι την θέλεις την οικολογία; Μπούφε. Που θα την ασκήσεις, στη χώρα του γείτονα;; Γιατί η οικολογία ναι μεν είναι ωραίο πράγμα -και σε ποιον δεν αρέσει-, αλλά κάνε εσύ αυτά που είναι να κάνεις σήμερα και άφησε το πράσινο παραμύθι –πράσινη ανάπτυξη.

Το ελληνικό ντιμπειτ δεν ήταν απλά απογοητευτικό, ήταν αισχρό και ελεεινό. Ήταν προσβλητικό για την νοημοσύνη μας.
Διότι κανένας δεν λέει την αλήθεια, κανένας δεν ενδιαφέρεται ειλικρινά για αυτό το τόπο και τους πολίτες.
Οι τέσσερις στους έξη αρχηγούς των κομμάτων είναι απλά κάτι βουτυρόπαιδα που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους και που απλά μάθανε πολύ καλά να ακούνε τους επικοινωνιολόγους και τους διάφορους ιματζμείκερς και να λένε ψέματα και να λένε σε όλα ναι.

Τέλος, από αυτή την άποψη, αν ήταν λιγάκι πιο σοβαρός ο Καρατζαφέρης, αν μπορούσε να είναι λιγάκι πιο φιλάνθρωπος, θα μπορούσε χαλαρά –όπως λέμε εδώ στην Μακεδονία- να είναι ο άνθρωπος της επόμενης μέρας.
Δεν λέω ότι θα γινόταν πρωθυπουργός, αλλά θα μπορούσε να γίνει ένα κόμμα καταλύτης…
…κάτι που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε στο μέλλον με την ΔΡΑΣΗ.