Ας συμφωνήσουν τουλάχιστον στην παιδεία.

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει καθημερινά στο χώρο της παιδείας. Η απαξίωση σε όλα τα επίπεδα και βαθμίδες και η πολιτική σκοπιμότητα.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου, στο άκουσμα συζήτησης μεταξύ εμού και δύο φίλων σήμερα. Στην συνέχεια η συζήτηση βέβαια μεταφέρθηκε σε άλλα επίπεδα, ωστόσο η αρχή είχε γίνει.
Έτσι σκεφτόμουν, πως μπορούμε εμείς οι σημερινές γενιές, που ούτε πόλεμο ζήσαμε, ούτε φτώχεια περάσαμε, που έχουμε απεριόριστη πρόσβαση στην γνώση παντός τύπου, που έχουμε ταξιδέψει στο εξωτερικό και έχουμε δει πέντε πράγματα, να επιτρέπουμε τα σημερινά παιδιά να είναι θύματα των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων των όλων των κομμάτων που κυβερνούν ή συγκυβερνούν αυτή την χώρα.

Eίναι απαράδεκτο που εν έτη 2010 υπάρχουν ακόμη πολιτικές νεολαίες, που λειτουργούν όπως εν καιρό ψυχρού πολέμου ή όπως λειτουργούν σε απολυταρχικά καθεστώτα, με παρέμβαση και κατεύθυνση των κομμάτων.

Μου προκαλεί θυμό, ιδίως όταν βλέπω τα σημερινά ελληνικά κόμματα, (δηλαδή οι οικογενειακές επιχειρήσεις με υπάλληλους, τους βουλευτές) που καπηλεύονται την δημόσια περιουσία και κοροϊδεύουν τους έλληνες πολίτες, να μην θέλουν να συμφωνήσουν ούτε στο πιο βασικό. Στην παιδεία.
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι και το αντικαπιταλιστικό ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν θερμά όλο το σάπιο σύστημα, αφού τους εξασφαλίζει ανεγκέφαλους οπαδούς (όχλο) το οποίο με ένα παραμύθι μπορούν με ευκολία να ξεγελάσουν.
Αλλά δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Αν η παιδεία μας παρήγαγε ανθρώπους με γνώση, κρίση και πρωτοβουλία, δεν θα μπορούσαν όλοι αυτοί που προαναφέραμε να τους έχουν αυριανούς πελάτες