Η είδηση της μέρας έρχεται από τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.
Εκεί όπου 54.561 νέο-Έλληνες κάθε ηλικίας, απόφοιτοι από σχολές με μέλλον (φιλολογικές, θεολογικές) ζούνε μαζί με τις οικογένειες τους, το δικό τους δράμα και αγωνία να εξασφαλίζουν μια καρέκλα, την τεμπελιά, τον βαρύγλυκο φραπέ στον ελληνικό παράδεισο, δηλαδή στο Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα στην Ελληνική παιδεία.
Ο κλάδος της εκπαίδευσης έχει γίνει μία μηχανή που δεν παράγει τίποτα. Αντί οι μαθητές να παίρνουν τα εφόδια, κριτική σκέψη, τις γνώσεις για την ζωή τους, ασχολούνται με τα κινητά τους και τα βιντεάκια και βγαίνουν στην ζωή τους και επιλέγουν οι ίδιοι σχολές- μέλλον, όπως οι προκάτοχοι τους και μετά περιμένουν τον διορισμό. Έτσι μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο.
Οι εκπαιδευτικοί είναι αδιάφοροι (αφού δεν έχουν κανένα λόγο να ενδιαφερθούν) για την πραγματική παιδία και για τα παιδιά.
Το αποτέλεσμα είναι, οι γονείς να είναι αναγκασμένοι να τα στέλνουν τα παιδιά στα ιδιωτικά φροντιστήρια, ξοδεύοντας διπλά και συντηρώντας ένα σύστημα παραπαιδείας και τεμπελιάς στα σχολεία.
Συνεπώς μου είναι ακατανόητη η εμμονή των νέων να θέλουν να εξασφαλίσουν μία θέση στο “παράδεισο” που θα τους προσφέρει αρχικά 1000 Ευρώ (το πολύ), εργασία για 4-5 ώρες και μια δουλειά που θα τους γίνει "κόλαση", αφού θα τους καταντήσει να πηγαίνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους σε μία δουλειά που δεν θα έχει ενδιαφέρον και παρά μόνο ελάχιστες πιθανότητες αυτό εξέλιξης.
Αυτά είναι τα όνειρα που έχουν για την ζωή τους…
Κρίμα που δεν τους είπαν ότι δεν έχει μέλλον το δημόσιο και ότι πιθανόν σε λίγα χρόνια δεν θα έχει το Ελληνικό κράτος να τους πληρώσει ούτε τους μισθούς.
Έζησα ένα όνειρο και μετά μία μέρα ξύπνησα...ή I had a dream
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου