Φόροι, φόροι, φόροι... Τώρα κλαίς, εσύ δεν είσαι αυτός που έκανε μπάνια χθές

Εμείς οι Έλληνες είμαστε τελικά ένας λαός με ξεκάθαρους στόχους. Ας πούμε στα εργασιακά. Αν ρωτήσεις εννέα στους δέκα νέους, θα σου πούνε ότι θα ήθελαν να δουλέψουν στο δημόσιο, διότι το δημόσιο μας εξασφαλίζει σταθερότητα, άνεση και ασφάλεια.
Εδώ αυτό μπορεί να γίνει και κάπως κατανοητό, καθώς σε πολύ λίγες ελληνικές επιχειρήσεις υπάρχει αυτό που ονομάζουμε εταιρική κουλτούρα και σε ακόμη λιγότερες υπάρχουν προοπτικές προσωπικής ανέλιξης ή ανάπτυξης.
Ειδικά στη επαρχία τα πράγματα είναι σε τραγικό σημείο, αφού χωρίς υπερβολές επικρατεί μια μεσαιωνική εργασιακή κατάσταση. Το δημόσιο λοιπόν, εκτός από όλα απ’όσα προανέφερα, μας προσφέρει κατά τα άλλα και την καμουφλαρισμένη τεμπελιά, τους βαρύγλυκους φραπέδες που δεν έχουν τελειωμό, τον συνδικαλισμό, τα κομματικά και πολλά άλλα προνόμια.
Για τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους οι λέξεις όπως η παραγωγικότητα και ο ανταγωνισμός είναι λέξεις που χρησιμοποιούν μόνο κάτι νεοφιλελεύθεροι τύποι σαν τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, τους οποίους χωρίς να τους κατανοούνε τους καταδικάζουνε!!
Πολύ λίγοι όμως έχουν αναρωτηθεί τι θα γίνει αν στο τέλος θα γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αν θα μπορέσει να πληρώσει το κράτος όλους αυτούς τους δημοσίους αργόσχολους τύπους. Ακόμη και τον Ελεύθερο Τύπο, αν μπορούσαμε να τον κρατικοποιήσουμε θα το κάναμε ή τουλάχιστον θα τον επιδοτούσαμε, αφού ζούμε σε μία χώρα που επιδοτεί τα πάντα (ΟΣΕ, ΔΕΗ, Ολυμπιακή, αγρότες)
Αξίζει να αναφέρουμε μόνο ότι οι συνδικαλιστές της παλιάς Ολυμπιακής, που τόσο τους βλέπαμε στην TV με τις διάφορες δηλώσεις, δεν βγάλανε ούτε κιχ, όταν άκουσαν τι λεφτά τους έδινε το κράτος για τις εθελούσιες εξόδους, ώστε να πάει η Ολυμπιακή στη MIG.
Ήξεραν ότι όλα αυτά γίνονται με χρήματα Ελλήνων φορολογούμενων τα οποία σήμερα έρχεται ο κ. Παπαθανασίου να τα πάρει πίσω (εισπράξει) από τα καύσιμα και τα κινητά.

Επομένως δεν καταλαβαίνω γιατί τελικά διαμαρτυρόμαστε για τους νέους φόρους; Αφού πριν από τρεις εβδομάδες είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι, αλλά προτιμήσαμε να πάμε στην παραλία ή για καφέ αντί να βάλουμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει και στην συνέχεια να πάει να ψηφίσει.

Οπότε τώρα ας κάτσουμε και ας πληρώνουμε την τεμπελιά και την βλακεία μας. Εξάλλου περάσαμε πολύ ωραία στα μπάνια στις 7 του Ιουνίου