Ο Κωστής για διάδοχος

Οι εκλογική μάχη τελείωσε. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου είναι νικητής με την έννοια του νικητή του εκλογικού αποτελέσματος.

Από την άλλη ο ηττημένος Κώστας Καραμανλής αφού κυβέρνησε χαλαρά για 5 χρόνια, εξίσου χαλαρά έφυγε.. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Καραμανλής απέτυχε εξαιτίας των επιλογών του στα πρόσωπα που τον πλαισίωναν και στην χαλαρή (ήπια τα έλεγε εκείνος) πολιτική του.
Και αφού απέτυχε με τον τρόπο που απέτυχε, έκανε την πολιτική πράξη που συνηθίζουν να κάνουν οι αρχηγοί της Φιλελεύθερης παράταξης. Παραιτήθηκε.
Η επόμενη μέρα για την Νέα Δημοκρατία θα είναι εύκολη, καθώς καλείτε να επιλέξει το νέο πολιτικό της αρχηγό, που θα την φέρει ξανά στην εξουσία.
Εύκολο το πρώτο δύσκολο το δεύτερο.

Εύκολη επιλογή, γιατί υπάρχουν ήδη εδώ και καιρό οι γνωστοί σε όλους «δελφίνοι», που είναι -προς το παρόν- οι Μπακογιάννη, Σαμαράς και Αβραμόπουλος.
Και οι «τρεις σωματοφύλακες» έχουν δείξει ότι είναι εξίσου φιλόδοξοι για την αρχηγία, με ένα μικρό προβάδισμα φαίνεται πως έχει η Μπακογιάννη.

Αξίζει να παρατηρηθεί πως, και οι τρεις διάδοχοι έχουν κάμποσους πολιτικούς «λεκέδες».
Η Ντόρα Μπακογιάννη προέρχεται από γνωστό πολιτικό τζάκι και είναι μια προσωπικότητα κατά πολλούς αμφιλεγόμενη, μια προσωπικότητα που δεν εμπνέει σε πολλούς εμπιστοσύνη, τόσο λόγο της ανάμιξης του ονόματος της σε διάφορες υποθέσεις (Siemens- Καραβέλας, δρομολόγια της AEGEAN), όσο και κυρίως λόγο του πατρικού της ονόματος.
Ο Αντώνης. Σαμαράς, που θα ήθελαν οι «Προεδρικοί» και οι «εκτός συνόρων», είναι κατά την γνώμη μου δύσκολο να εκλεγεί, γιατί η ιστορία με την Πολιτική Άνοιξη είναι ακόμη πολύ νωπή στην μνήμη κάθε μέσου Νεοδημοκράτη.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, μάλλον ο πιο ικανός από τους τρεις, έδειξε πως είναι σοβαρός πολιτικός, πολύ οξυδερκείς, και με έργο στο Δήμο της Αθήνας και στα υπουργεία. Έχει καλή εμφάνιση, καλό λόγο και άλλα πλεονεκτήματα, όπως η διείσδυση του στο «μεσαίο χώρο», εντούτοις οι πιθανότητες να εκλεγεί πρόεδρος είναι μάλλον ελάχιστες, καθώς φαίνεται πως δεν διαθέτει τον απαραίτητο μηχανισμό στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας που θα τον στηρίξει και τον εκλέξει.

Έτσι λοιπόν τα πράγματα φαίνονται εύκολα και είναι σχεδόν βέβαιο πως το δαχτυλίδι θα πάει στην Ντόρα.
Η ίδια δεν έκανε τυχαία τουμπεκί ψιλοκομμένο τόσα χρόνια και πλάτες στον Καραμανλή για να την φάει την θέση κάποιος άλλος. Έχει γνωριμίες στον επιχειρηματικό κόσμο, στους εφοπλιστές και το βασικότερο, έχει και την έγκριση «απ’ έξω»… τι άλλο θέλουμε;;

Και όμως, αν είχανε στην Νέα Δημοκρατία λίγο επαφή με την πραγματικότητα και τον κόσμο έξω κόσμο και, κυρίως με τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων θα μπορούσανε να καταλάβουν πως κανείς εκεί έξω δεν ενθουσιάζεται στο άκουσμα αυτών των τριών ονομάτων και θα εκλέγανε κάποιο άλλο πρόσωπο.

Για παράδειγμα τον Κωστή Χατζηδάκη.
Ως νέος και φιλελεύθερος πολιτικός με εμπειρία από την Ευρώπη, είναι άνθρωπος που έδειξε πως είναι ήδη ώριμος και τα καταφέρνει σε πόστα με ευθύνες.
Είναι καλλιεργημένος, εργατικός, ουδέποτε έδωσε κανένα δικαίωμα και επιπλέον ως νέος άνθρωπος έχει όλες τις περγαμηνές να είναι πιο ενωτικός από τους άλλους «τρεις» στην Νέα Δημοκρατία. Έδειξε ότι είναι ικανός να διαχειριστεί τα ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος του κόμματος. Δηλαδή την αναγέννηση του κόμματος και την επανεκλογή του.Δυστυχώς όμως στην Νέα Δημοκρατία, αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα επικρατεί οι ιεραρχική φιλοσοφία και όχι η φιλοσοφία του ικανοτέρου και επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά ούτε για την χώρα, ούτε για τους πολίτες, θα εκλέξουμε για άλλη μια φορά αυτό που βλάπτει πρώτα εμάς τους ίδιους.