Τι και αν και έχουμε νέα κυβέρνηση ημερών, τι και αν και έχουμε διπλωματική σύρραξη με τους Κινέζους, τι και αν έχουμε έμφραγμα στο λιμάνι του Πειραιά, στην ελληνική δημόσια ζωή, στα ΜΜΕ της δηλαδή, δεσπόζει εδώ και μέρες το θέμα της διαδοχής του Καραμανλή στην προεδρία του κόμματος. Τα δελτία ειδήσεων το προβάλουν ως το βασικό θέμα της ημέρας και κάθε δήλωση υποψηφίων, ως την μέγιστη είδηση για σχολιασμό και ανάλυση.
Καλά τα είπε χθές ο Βαγγέλης Μειμαράκης, ότι ο κόσμος χέστηκε για όλα αυτά.
Πολύ καλά τα είπε, αλλά ποιος τον ακούει…
Σκεφτόμουν επίσης, το πώς έγιναν τα πράγματα στις ΗΠΑ με τον Barrack Obama.
Εκεί το σύστημα λειτουργεί διαφορετικά. Όταν εκλέγεται κάποιος για Πρόεδρος ή αρχηγός του κόμματος, δεν είναι αυτονόητο ότι ο συγκεκριμένος πρόεδρος- αρχηγός θα είναι αυτόματα και υποψήφιος του κόμματος στις επόμενες εκλογές.
Εκεί έχουν διαδικασίες που ούτε που μπορούν να τα φανταστούν εδώ, ή μάλλον που δεν θέλουν να φανταστούν, δεν συμφέρει να τα φανταστούν.
Εκεί είναι αυτονόητο να υπάρχουν οι κάλπες (και στην συνέχεια εκλέκτορες).
Ο κάθε υποψήφιος έχει το πρόγραμμα του, εδώ τι πρόγραμμα έχει ο Ψωμιάδης π.χ. που βάζει υποψηφιότητα;; Ο καθένας εδώ μιλάει με αοριστολογίες ή περί κοινωνικού φιλελευθερισμού και για πατριωτική κεντροδεξιά ή περί κάθε μαλ...ιας που του έρχεται.
Είναι ξεφτίλα να μιλάμε μέρες, το αν πρέπει να στηθούν οι κάλπες.
Και το τελευταίο και το πιο εξοργηστικό. Όταν μιλάμε για τον μελλοντικό αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, είναι σαν να μιλάμε ήδη με τον επόμενο Πρωθυπουργό…
Μα κύριοι δημοσιογράφοι -και μερικοί Bloggers-, οι Μπακογιάννη, Σαμαράς, Αβραμόπουλος και Ψωμιάδης, αν δεν κάνω λάθος δεν είναι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Προσπαθούν να γίνουν Πρόεδροι του κόμματος τους, που ήρθε δεύτερο (συγνώμη τρίτο, γιατί το δεύτερο ήταν το κόμμα της Αποχής) στις εκλογές. Εκτός αν είναι τόσο σίγουρο ότι κανένα άλλο κόμμα δεν θα ξεπεράσει στο μέλλον την Νέα Δημοκρατία ή εάν τελικά ισχύει η περιβόητη φράση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ότι «όλα έρχονται με την σειρά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου