Η αγορά (τροφίμων) της Θεσσαλονίκης έχει το μαύρο της το χάλι.
Όλοι λένε πως τέτοιο Οκτώβρη δεν έχουν ξαναδεί όσα χρόνια είναι στην αγορά. Πουθενά δεν υπάρχει κανένας κρατικός έλεγχος και ο καθένας πουλάει ότι γουστάρει, όσο γουστάρει. Οι μικροί παραδοσιακοί επαγγελματίες κλείνουν ή μετά βίας καλύπτουν τα έξοδα τους. Η πτώση τζίρου είναι κάθετη και αν εξαιρέσουμε τον κλάδο της κινητής τηλεφωνίας, νομίζω πως όλοι οι υπόλοιποι είναι σε αναμμένα κάρβουνα, περιμένοντας να κάνει κάτι ο Γιώργος και να σώσει κάπως την κατάσταση.
Να ρίξει τελοσπάντων χρήμα στην αγορά -όπως υποσχέθηκε-.
Ο Γιώργος το είχε πει προεκλογικά, πως τα χρήματα υπάρχουν. Τώρα όλοι περιμένουν…
Οι περισσότεροι φυσικά ξέρουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα να σωθεί με μαγικό τρόπο η κατάσταση της αγοράς, ούτε ότι θα δοθούν χρήματα για την τόνωση της.
Όμως, γιατί έχει η αγορά αυτό το χάλι;
Από την μία επειδή έχουμε ανεξέλεγκτη κατάσταση. Από την άλλη χαμηλοί μισθοί και η ανεργία.
Η παραγωγή έχει εξαφανιστεί εδώ και κάποια χρόνια και οι μόνοι κλάδοι τελικά που έχουν κάποια σχετική παραγωγή είναι οι κλάδοι των τροφίμων. Και αυτό όχι επειδή δεν μπορούμε να φέρουμε τρόφιμα «απ’ έξω», αλλά επειδή όσο και να ζορίζεται ο Έλληνας δεν θα φάει βουλγάρικο λευκό τυρί, -άσχετα που είναι στην μισή τιμή- αντί για φέτα. Το ίδιο ισχύει και για το λάδι, το κρέας, το γάλα...
Σήμερα, εάν κάνει κανείς βόλτα στην αγορά, θα διαπιστώσει πως τα πιο πολλά καταναλωτικά αγαθά κατασκευάζονται στο εξωτερικό. Στην Ασία κατά κύριο λόγο. Αυτό θα γίνει ακόμη πιο έντονο, όταν θα γίνει πλήρης ή μερική ένταξη της Τουρκίας στη Ε.Ε. που στηρίζει η Ελλάδα.
Όμως αλήθεια τι μπορεί να γίνει; Τι μπορεί να κάνει ο Γιώργος,;;
Τίποτα κατά εμέ. Από την στιγμή που οι νέοι δεν θέλουν να δουλεύουν. Και δεν θέλουν να δουλεύουν όχι επειδή είναι οκνηροί, αλλά επειδή δεν υπάρχει ούτε αμοιβή, ούτε δουλιές με μέλλον. Και από τη στιγμή που οι μισοί νέοι θέλουν να γίνουν τραγουδιστές στα Fame stories και στα X-factor και άλλοι μισοί περιμένουν να διοριστούν στο δημόσιο τα πράγματα δεν θα πάνε καλά.
Στην αγορά της Θεσσαλονίκης, αν εξαιρέσει κανείς επενδύσεις (με επιδοτήσεις κράτους παρακαλώ) σε μπουγατσατζίδικα και σε νυχάδικα, δεν υπάρχει τίποτα το καινούριο.
Όλοι έχουν παράπονο πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει εγχώρια κατανάλωση.
Πρέπει όμως να γίνει κάτι. ΠΡΕΠΕΙ να ενισχυθούν τουλάχιστον οι εξαγωγές, έτσι ώστε να δημιουργηθούν έστω με αυτόν τον τρόπο κάποιες νέες θέσεις εργασίας.
Η οικοδομή και ο τουρισμός στα οποία βασιζόμασταν έχουν πτώση, -άσχετα που δεν απασχολεί εγχώριο πληθυσμό- .
Πρέπει άμεσα να τελειώσει το παραμύθι -με την συναίνεση όλων των κομμάτων- του δημοσίου.
Και επειδή η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σήμερα την υπόλοιπη Ευρώπη σε τίποτα, επειδή ούτε καινοτόμα προιόντα έχει πρέπει να πουλήσει την παράδοση της και την ιστορία της.
Γιατί αυτό μας έμεινε. Αυτό πρέπει να πουλήσουμε εδώ που φτάσαμε.
3 σχόλια:
Επ Παναγιώτη σε προλάβανε...έτσι κι αλλιώς πολλά πράγματα που αφορούν την ιστορία αυτής της χώρας έχουν όχι πουληθεί(αυτό δεν θα ήταν κακό αν υπήρχε πράγματι ένα όφελος για το σύνολο,οι Αμερικάνοι δηλαδή τί έχουν να πουλήσουν)αλλά χαριστεί και αυτό νομίζω φαίνεται και από την όλη γενική κατάσταση που βλέπουμε.Μάλλον το τρένο πηγαίνει μόνο του και ο μηχανοδηγός την έχει κοπάνήσει (την έχει κάνει)από καιρό!
Υστερόγραφο:θα έλεγα τώρα ότι μάλλον είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναγοράσουμε την ιστορία μας π.χ. Χόλυγουν -"οι τριακόσοι γορίλες του Λεωνίδα" ,"Ο Μέγας Νταής" κλπ.
Συνέλληνες ελπίζω να μην χάσατε τουλάχιστον το χιομορ σας ακόμα!
Σίγουρα από τα βασικά είναι να μην χάσουμε το χιούμορ μας και τις ελπίδες μας...
Όταν αναφέρθηκα στο ότι μόνο η παράδοση και η ιστορία μας μείνανε, αναφέρθηκα στο ότι πρέπει να γίνει η παραγωγή κάποιον καταναλωτικών προϊόντων σε πιο οργανωμένο πλαίσιο που είναι παραδοσιακά.
Π.χ. όλοι ξέρουν τη Φέτα, ή το μέλι της Αττικής (ως περιοχή), λίγοι γνωρίζουν την ιστορία τους, ότι τόσα χρόνια υπάρχουν. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για το λάδι.
Η Ελλάδα έχασε στον κόσμο το λάδι και το πουλάει στους Ιταλούς, οι οποίοι το ανακατεύουν με το δικό τους και το πουλάνε σαν δικό τους!! Σίγουρα η Ελλάδα δεν μπορεί να πουλήσει ποσότητες και σε τιμές όπως η Ισπανία, όμως μπορεί να πουλήσει το λάδι της λέγοντας ότι το λάδι προέρχεται από τους τάδε ιστορικούς ελαιώνες ή περιοχές.
Φέτος για παράδειγμα, είδαμε στην Ζάκυνθο ελαιόδεντρα 200-300 ετών, αυτό δεν είναι κάτι που θα μπορούσαμε να πουλήσουμε.
Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά από άλλα παραδοσιακά προϊόντα.
Γιατί τελικά μόνο την παράδοση έχουμε. Ε, τότε ας την εκμεταλλευτούμε.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα να πουλήσουμε τα αρχαία μας και βυζαντινά μνημεία μας.
Ας μην τρώγαμε τις επιδοτήσεις σε 4x4 και σε βίλλες και θα μπορούσαμε να κάνουμε ότι και οι Ισπανοί. Τώρα όπως τα καταφέραμε δε μένει παρά να ξεπουληθούμε και να πούμε κι ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου